Elke dag gaat het iets beter met Ine

SCHIEDAM - Elke dag voelt Ine zich een stukje beter. Ze ligt nog op bed tv te kijken, maar ze voelt zich herstellen. “Ik ben een blij mens dat ik er zo uit ben gekomen”, zegt de genezende Coronapatiënte.

Twaalf dagen lag de Schiedamse in coma op haar buik – maar ze ging niet achteruit, wat de verpleging interpreteerde als goed. Toch bleef het spannend. Haar partner Mart en de kinderen zaten in verschrikkelijke onzekerheid. Toen ze wakker werd gemaakt en ze de crisis doorstaan had, ging ze als een speer vooruit. Het verplegend personeel van Ikazia sprak van een wonder.  

Meteen grijpt ze de mogelijkheid om iedereen ernstig te waarschuwen. “Het is geen griepje! Het coronavirus kan dodelijk zijn. Kijk maar eens naar de sterftecijfers in de wereld! Laten we alsjeblieft voorzichtig blijven met elkaar”, zegt Ine Elderkamp-Balvers ernstig.  

Ze begrijpt de nonchalance van veel mensen niet. “Ik ga naar mijn kleinkinderen”, hoorde ze iemand zeggen. “Maar dat kun je toch beter niet doen?” zei Ine. Het antwoord verbijsterde haar: “Ja, hoor, ik wel.” 

“Laten we goed nadenken over wat we doen”, zegt Ine. “Het is een rotziekte. Denk niet dat je wel tegen een verkoudheidje kunt! Het had met mij ook anders kunnen gaan, als Mart niet zo alert gereageerd had.”  

Op haar verjaardag op zondag 15 maart werd Ine ziek: hoofdpijn, spierpijn, koorts. Ze lag op bed en Mart zorgde voor haar. Het was de volgende zondag dat hij hevig schrok. Hij was weer bij Ine gaan kijken en zag haar ogen raar staan. Mart haalde meteen bij een vriend een saturatiemeter – “gelukkig hebben we veel vrienden in de gezondheidszorg”, zegt Ine – en hij zag dat het zuurstofgehalte in haar bloed veel te laag was. “Binnen vijf minuten was ik met de ambulance op weg naar het ziekenhuis, maar zelf wist ik er niets meer van. Ik was toen al buiten bewustzijn.”

Van het Sint Franciscus in Rotterdam werd ze overgebracht naar het Ikazia Ziekenhuis in Rotterdam-Charlois. De Schiedamse behoorde tot de eerste patiënten in Nederland bij wie het Coronavirus werd geconstateerd; de eerste besmetting werd op donderdag 27 februari aangetroffen bij een inwoner van Loon op Zand.  

“Gisteren was de huisarts even hier. Zij vertelde dat als Mart een uurtje later naar boven was gekomen het te laat zou zijn geweest”, zegt Ine. “Dat is ook kenmerkend voor corona: het lijkt beter te gaan en dan slaat het ineens hard toe.” 

Ine is helemaal onder de indruk van de honderden blijken van belangstelling. Op Facebook plaatste ze een foto van alle bloemstukken om haar heen. Ze heeft al twee schoenendozen vol met felicitatiekaarten en gelukwensen. “Ik kreeg zelfs kaarten van patiënten van huisartsenpraktijk De Gorzen. Daar werk ik al twintig jaar niet meer, kun je nagaan”, zegt Ine. 

Mart Elderkamp heeft van alle dagen dat zijn vrouw in het ziekenhuis lag een dagboekje bijgehouden. En toen haar kinderen eten kwamen brengen, zei haar tweejarige kleinkind van op afstand: “Niet knuffelen, hè, oma?” “Nee”, zei ik, “daar wachten we nog even mee.”