Fort Drakesteijn: spelen maar!

Tientallen, en vast wel meer dan honderd kinderen namen alle nieuwe speeltoestellen, -objecten, -banen en -dingen of hoe het ook heet, onder handen, om ze eens goed in te werken en te bewijzen dat er met de degelijkheid van het ontwerp en de kwaliteit van de bouwers niets mis was. Maar vooral natuurlijk omdat dat nu eenmaal is wat kinderen doen: spelen.

En het mooie was: de grote mensen speelden mee. Velen hadden zich mooi uitgedost om het nieuwe fort feestelijk te openen. Als ridder of jonkvrouw of valet – en ze speelden hun rol met verve. Want het was warm, heel warm - een demonstratie zwaardvechten geven in een middeleeuws harnas des te meer.

De hitte deerde de verbeelders van Levende Geschiedenis echter nauwelijks - er stond veel publieke belangstelling tegenover. Kinderen wilden maar al te graag zelf een zwaard vasthouden en op de foto. Fort Drakensteijn werd in gebruik genomen op het Lentefeest in het Beatrixpark; een van de attracties was een kampement van de vereniging 'De Graven van Holland'. Met dit kampement werd een idee gegeven van hoe een reizende nederzetting er aan het eind van de vijftiende eeuw uit heeft gezien.

De vereniging toonde verschillende laat-middeleeuwse ambachten. Er was te zien hoe leren schilden en handbogen werden gemaakt en bewerkt. Voor een andere tent demonstreerde een (portret)schilder haar kunsten. Daarbij gebruik makend van materialen zoals pigmenten waarvan sommige in de middeleeuwen zeer kostbaar waren en afkomstig uit veel verschillende landen en regio's. In het midden van het kampement was de keuken te vinden. Hier hing boven het vuur een grote pan soep te koken die bereid was met verse planten en kruiden. Die in de directe omgeving van het kamp waren geplukt.

De leden van de 'De Graven van Holland' streven ernaar het leven in de late middeleeuwen zo authentiek mogelijk te verbeelden. Om dit te kunnen doen, moeten zij behoorlijk wat historische kennis hebben over het leven uit die periode. Kennis die zij graag uitdragen en tonen.

Bij wethouder Alexander van Steenderen en zijn dochter Zara waren ze aan het goede adres. Zij plantten vol overtuiging de riddervlag op het fort, ten teken dat het nu echt weer open was, en aan de kinderen. Samen met jonkvrouwe Yolande Kleiss van de vriendenstichting werd het bord Drakenbos onthuld, ten teken dat het fort uitbreiding heeft gekregen met een speelbos, minder robuust, misschien wat minder energie vergend, maar net zo spannend.

Als de grote kinderen zijn uitgespeeld en met drakenbier neerzijgen in de schaduw, doet Yolande Kleiss als voorzitter van de Vrienden van het Beatrixpark haar relaas. Want er is heel wat afgewerkt, voor er gespeeld kon worden. Zij en de vrienden hebben goodwill in de stad en ervaring met het fondsenwerven, dus vielen niet stijl achterover toen gaandeweg bleek dat er voor de renovatie van de bestaande speeltoestellen – zoals het fort zelf – en de uitbreiding die zij zo graag gerealiseerd zagen, een bedrag van 'ruim meer dan tweehonderdduizend euro' nodig was. “Er is heel hard gewerkt, er zijn veel brieven geschreven, maar gelukkig zijn er altijd partijen zoals het Fonds Schiedam Vlaardingen die interesse tonen en meedoen.” De gemeente droeg haar steentje bij, en de vrienden zelf deden wat mogelijk was, met kleine acties die iets op konden brengen.

Dankzij een ingenieuze constructie kon Irado aan de slag – 'want we wilden niet zo maar een speeltuin met veel plastic uit een anonieme fabriek, maar echt de speeltuin die Kompaan had ontworpen', dus geen Europese aanbesteding maar gewoon gelijk aan de slag met mensen die je kent en waar je vertrouwen in heb. Want dat is, zegt Kleisse, wel de rode draad in het project, waar de laatste anderhalf jaar aan is gewerkt: “Er is met partners in de stad een vertrouwensband gegroeid.” En soms ontstonden die spontaan, al doende, zoals met projectontwikkelaar Kalliste. Die ontwikkelt de nieuwbouw van Over het Water, dicht bij het Beatrixpark, aan de andere kant van de snelweg richting stad. Toen een van de 'vrienden' deze partij benaderde om bij te dragen aan fort Drakensteijn, besloot Kalliste garant te staan voor de kosten van de nieuwe kabelbaan.

En zo kon het nieuwe fort dus tot stand komen. Nog groter, en nu dusdanig mega dat het echt tot de grotere gratis speeltuinen van het ommeland behoort. “Kinderen vanuit Spijkenisse en Maassluis komen hier spelen”, aldus Kleiss. Speeltoestellen zijn vervangen of gerenoveerd – want na twintig jaar waren ze 'uitgespeeld'. In de vernieuwingsslag is ook nadrukkelijk gedacht aan de allerkleinsten – 'we hebben nu een peuterhoek' – en aan de papa's en mama's die eerder willen uitrusten dan hun kinderen, meestal. “Er moeten nog bankjes komen”. Ook minder-valide kinderen zijn welkom; zij kunnen bijvoorbeeld plezier maken in de ligschommel.

En de speeltuin zal ook op wat minder zonnige dagen als vandaag te bespelen zijn – want de drainage is enorm verbeterd. “Een groot deel van de kosten van de speeltuin zit onder de grond”, aldus Kleiss. Zo is Fort Drakensteijn, eigendom van de gemeente maar onder het wakende en warme oog van de Vrienden van het Beatrixpark, nu een opener, veiliger speeltuin, met meer eenheid en harmonie. Een aanwinst voor de stad. Dus: spelen maar!