Groot geluk

COLUMN- 'Klein geluk' heette de theatervoorstelling die een groep talentvolle volkstuinders uit Babberspolder dit weekend heeft opgevoerd onder regie van Stephan Zeedijk. Onder leiding van een gids zwierven de bezoekers door het park, waar ze steeds weer bijzondere tonelen aantroffen, die als je goed oplette allemaal inhoudelijk aan elkaar raakten. De tuinders toonden een groot talent: ze wisten ruimte te maken voor de werkelijke hoofdrolspelers van de voorstelling. Dat waren de Babberspolder zelf en de aangrenzende Poldervaart.

Het is een groot geluk dat de gemeente Schiedam door die eeuwenoude watergang doorsneden wordt. Aan beide oevers is haast overal groen te vinden, van de Vijfsluizen tot de Kandelaar. Maar het mooiste gedeelte is het volkstuinencomplex Babberspolder, waarvan de aanleg enkele jaren na de oorlog begon. Volkstuinen zijn een manier voor bewoners van flats en bovenhuizen om toch een eigen lapje groen te hebben en bijna alle gelukkige bezitters - of liever gezegd huurders - van zo'n lapje grond herscheppen dat in een klein paradijs. Volkstuinen waren ooit bedoeld om arbeiders aan goedkope zelfgeteelde groenten te helpen, maar nu zijn ze er voornamelijk voor de sier. Dankzij de inzet van al die tuinliefhebbers is de Babberspolder het prachtigste park van Schiedam geworden, met zijn bloemenweelde, zijn intieme laantjes, zijn bomen en bosschages.

Dat schept een gevoel van algemeen welbehagen en dat gevoel bracht het park over op de bezoekers van de voorstelling die van scène naar scène wandelden, terwijl steeds weer de prachtig gerestaureerde Babbersmolen vanuit een andere gezichtshoek in beeld kwam. Elke scène illustreerde het geluk dat het bezit van een volkstuin met zich meebracht, maar ook de beperkingen die het echte leven aan de bezitters stelde, met al zijn onrecht, verdriet en verbittering. Zo hoorden wij het ontroerend verhaal van de aardappelen die de dochter van een volkstuinder moest rooien, omdat haar vader was overleden. Hij had maar een hoop aardappelen geplant, omdat hij voorzag dat hij het hele jaar wegens ziekte weinig aan de tuin kon doen. Maar hij herstelde nooit meer. De dochter oogstte zeventig kilo en ze had erbij gehuild. Mooi niveau.

Het knappe van elke scène was bovendien dat steeds het tragische met een klein beetje komisch gemengd werd. Zo kwam het klein geluk naar boven dat geschonken werd door de hoofdrolspelers Poldervaart en Babberspolder.

Wij moeten daar heel zuinig op zijn. Wij moeten dit gebied met hand en tand beschermen tegen regelneven, projectontwikkelaars, bestemmingsplanschrijvers en ander volk, mochten die hun aandacht op dit gebied richten.

Leve de schoonheid en de vrijheid en het groen van de mensen zelf.