Rust van Bente's mama maakt indruk op verloskundige Julie 

SCHIEDAM - Het was een surrealistisch plaatje: de herrie van de snelweg, de snijdende wind, het geren van de hulpverleners die uit het niets leken te komen, pa die zich ongemeen behendig toonde in het koffertje van de verloskundige, die zelf het hoge gras naast de vangrail waar ze doorheen moest, niet zal vergeten. En daar tussen, moeder Shannen. De rust zelve. Zo werd Bente geboren. 

Bente kwam vorige week ter wereld op de snelweg tussen Vlaardingen en Delft. Ze werd ‘gehaald’ door Julie Ouwerkerk-Bouterse, de Rotterdamse verloskundige van de Schiedamse praktijk Aleida. Een mooie regionale samenwerking, die lieve ‘snelwegbaby’.

En snel was ze, Bente, maar vooral moeder Shannen Vellinga-van Cortenberghe, zo vertelt de verloskundige die het allemaal meebeleefde. Op haar eerste dag bij Aleida, overigens (‘Ik had er al eens een nachtdienst gedaan’.) “Ik ben al vijf jaar als verloskundige aan het werk, voornamelijk in Rotterdam. Nu ben ik waarneemster geworden bij Aleida”, zo vertelt ze.

Julie Ouwerkerk is 29 jaar, woont in Vlaardingen en werkte tot dusver vooral in Rotterdam en Capelle aan den IJssel. “Ik wilde al van jongs af aan verloskundige worden. Toen ik aan het mbo een doktersassistente-opleiding deed, leek verloskundige worden wel ver weg.” Maar dat pakte anders uit. Een jaar werkte ze in het ziekenhuis als doktersassistente. “Daarna ben ik begonnen aan de Verloskunde Academie, om mijn droom waar te maken.” Het bijstaan van ouders tijdens de zwangerschap, de geboorte en ook erna, dat is waar ze het voor doet. “Ik vind het heel bijzonder om ouders bij te kunnen staan. Zeker omdat het een van de meest bijzondere gebeurtenissen in je leven is als ouders. Het is fantastisch om daarbij de hulp te bieden die iemand op dat moment nodig heeft.” Ouwerkerk stond tot dusver naar schatting zo’n driehonderd vrouwen bij, voor, tijdens of na de geboorte.

Hoe het ging, vorige week zondag? “Ik hield er al rekening mee dat de baby snel ging komen.” Bente had al een zusje, Sofie, en dat scheelt. Ouwerkerk was eerder op de dag bij Shannen en haar partner Luca geweest. “Toen waren er nog geen weeën.” Toen Shannen later belde dat die weeën er wel waren ging de verloskundige thuis bij haar langs. “Ik had niet verwacht dat het zo snel zou gaan.”

Bedoeling was steeds geweest in het Reinier de Graaf te bevallen. Aan dat plan werd vastgehouden. Ouwerkerk reed in haar auto achter het Vlaardingse stel aan, niks bijzonders wat dat doet ze bijna altijd. Met haar verlosspullen bij zich op de bijrijdersstoel. 

Die kwamen van pas. Want de Ketheltunnel was afgesloten voor onderhoud, de rit ging via de A13 en de Kruithuisweg. Daar bleek er geen houden meer aan voor Shannen. “Ze zag het hoofdje al komen.” De auto werd aan de kant gezet. Ouwerkerk kwam erbij (ze had eerst de alarmcentrale gebeld), met haar matje en spoedkoffer, knielde naast de auto en keek de moeder na. “We doen het hier”, besloot ze. Na luttele minuten kon ze Bente laten zien aan de ouders. “In vijf minuten was het gedaan.” De rust en daadkracht van Shannen is wat haar het meest bij zal blijven van haar eerste snelwegbevalling. “Al met al liep het eigenlijk heel goed en rustig, we waren echt een team met z’n drieën (of vieren met Bente erbij).”

“Luca had trouwens, op mijn verzoek, mijn spoedkoffer nog gepakt uit mijn auto. Ik had in eerste instantie alleen een kleinere tas met de belangrijkste spullen meegenomen, omdat ik een stukje terug moest rennen langs de vangrail, naar de auto van de ouders.”

“De koude wind hield mij bezig.” Een baby mag niet te koud worden na de geboorte. “Daarom liet ik de vader snel een omslagdoek uit hun koffer pakken.” Die had hij snel. “De politie was er ook heel vlot, die hebben de boel afgezet.” Dat gaf rust. “De bevalling ging te snel om last van mijn rug te krijgen.” Daarna liet ook de ziekenauto niet lang op zich wachten. “Zo kon ik moeder en baby verder nakijken in de ambulance en het ziekenhuis.” Daar konden vader en moeder en hun Bente elkaar even later in de armen sluiten.

Al met al een bevalling zonder problemen? “Het is vrij onhandig om een bevalling in een auto te begeleiden door de beperkte ruimte en tekort aan matjes. Het is niet zoals een bevalling in een ziekenhuis of thuis, maar gelukkig heb ik genoeg ervaring met bevallingen in verschillende houdingen begeleidden. Je doet op zo’n moment eigenlijk wat je altijd doet, maar dan met de middelen die je hebt.”

De bevalling van Bente is door sommigen aangegrepen om nog eens te onderstrepen dat sluiting van de kraamkliniek in het Vlietlandziekenhuis een slecht idee was. Maar Ouwerkerk ontkracht de gedachte dat een Schiedams ziekenhuisbed voor Shannen hier een verschil zou hebben gemaakt. “De ouders wilden vanwege goede ervaringen in Delft daar in het Reinier de Graaf bevallen. En de afsluiting van de A4 heeft het verschil niet gemaakt. Als dat niet het geval was geweest, was Bente ook onderweg bevallen, misschien op de parkeerplaats van het ziekenhuis.” 

“Ik heb nog geen collega’s gehoord die bevallingen op de weg hebben begeleid.” Wel vreest Ouwerkerk dat het vaker voor zal komen: een kleintje halen onderweg. “Wat tegenwoordig vaak gebeurt is dat een bevalling bijna onderweg plaatsvindt of dat besloten wordt helemaal niet meer te vertrekken naar een ziekenhuis. Dit komt door de capaciteitsproblematiek in de ziekenhuizen, die helaas in heel Nederland de laatste jaren speelt.” Het is volgens Ouwerkerk voor verloskundigen al enige tijd een extra uitdaging om een plek te vinden waar een vrouw kan baren, als ze dit graag in het ziekenhuis doet. “Het is vaker voorgekomen dat ik wat verder moest rijden naar een ziekenhuis waar plek was en dat de rit naar het ziekenhuis erg spannend was voor mij en de ouders. Maar in dit geval was dit niet de oorzaak.”

Bente en moeder Shannen maken het ondertussen zeer goed. “Het was heel fijn om de bevalling nog met de ouders van Bente na te bespreken.” Dat deed Julie Ouwerkerk een dag na de bevalling, toen Bente en Shannen al naar huis konden. De verloskundige: “Ik ben blij dat ze er met een goed gevoel op terugkijken, dat is het belangrijkste.”

Zie ook dit artikel.