Amalia Voets (88) was van de stad en het platteland

SCHIEDAM – Bij de meeste Schiedammers kreeg ze bekendheid door de vele jaren dat ze met haar latere echtgenoot Piet van Mil vrijwilligerswerk deed op de kinderboerderij in het Prinses Beatrixpark. Kansloze biggetjes werden met de zuigfles binnenshuis grootgebracht. 
De kinderboerderij was vooral in de jaren zeventig en tachtig een populaire bestemming, ook omdat er cursussen en demonstraties plaatsvonden. Amalia Voets was er met haar spinnewiel en ze heeft heel wat mannen en vrouwen geleerd hoe je net geschoren schapenwol kon spinnen voor textielverwerking. Ook op andere plekken in en rond Kethel gaf Amalia les in spinnen.  

Geboren in het chique Kralingen kwam ze door haar huwelijk met de Schiedamse kunstenaar Hein de Koster rond haar dertigste in het armste deel van Schiedam terecht, de Vriendschapstraat van halverwege de jaren vijftig. Om de hoek aan de Mariastraat had Hein zijn atelier, waar hij tevens het Alternatief Woningbureau oprichtte. Ze kregen twee kinderen, Eva en Jasper, maar het leven was geen vetpot. In 1967 diende Hein werk in voor de Salon van de Maassteden in het Stedelijk Museum Schiedam, maar toen een aantal kunstenaars niet werd toegelaten kwam Amalia op het idee een tegententoonstelling te organiseren. Met Hein en andere buiten gesloten kunstenaars zette ze de Salon van de Kouwe Neuzen op in Musis Sacrum aan de Lange Haven 115. 

Elders aan de verpauperde Lange Haven vond het gezin een nieuw onderkomen, op nummer 40a, precies veertig stappen vanaf de Quibus. Met weinig geld, maar met creatief handelen en denken konden ze aan een prachtige zomerlocatie komen: de Babbersmolen. Daar verbleven ze vaak, in het buitenleven met rondom de volkstuintjes van Vijfsluizen. Om rond te komen ging Amalia werken, maar zo dicht mogelijk bij huis om er voor de kinderen te kunnen zijn. 
Begin jaren zeventig gingen Hein en Amalia na een kwart eeuw uit elkaar. Hein verhuisde naar het Proveniershuis en later naar Groenoord-Zuid; hij overleed in 1977. 

In 1978 stond Amalia op de lijst-Verwaaijen, die de Schiedamse raadsverkiezingen inging met de slogan ‘We zijn niet links, we zijn niet rechts, laat je niet naaien, stem lijst-Verwaaien’. De door krakers van de Laan gedomineerde partij kreeg geen zetel.  

Amalia vond een derde verblijf bij de landelijk gesitueerde eendenkooi aan de Groeneweg. Ze mocht de eendenkooi gratis beheren, mits ze de manden voor de eenden ging vlechten. Dat deed ze – maar drie locaties werd te veel. De Babbersmolen werd in 1980 doorgesluisd aan vogelaar Gerrit Hoek die er het Vogelasiel Schiedam vestigde. Een jaar later ontstond onenigheid over het beleid met de eendenkooi, zodat ook deze locatie afviel. De Lange Haven bleef over. Hier was Amalia een geliefde buurtbewoonster, zeker ook bij de veel jongere cafébezoekers van de Quibus. 

Iets verderop was er de ambachtelijke makreelrokerij Geerlings. Toen er nieuwe bovenburen kwamen, protesteerden dezen tegen de geur van het makreel stoken – de Dienst Centraal Milieubeheer Rijnmond (DCMR) stond open voor de klachten en eiste (onhaalbare) maatregelen tegen de overlast. Maar in de hele omgeving vonden ze het een schande dat nieuwkomers de populaire handel in goudkleurig gerookte makrelen dwarsboomde en buurtbewoners richtten het comité Behoud Ambachtelijke Rokerij (BAR) Lange Haven op. Bestuursleden waren beeldend kunstenaar Martin Moesman, Quibus’ medeoprichter Peter Pijpers en – als voorzitter – Amalia Voets.  

Na het overlijden van de moeder van Piet van Mil ging Amalia met hem samenwonen in het ‘scheve huis’ aan de Polderweg, net in de bocht naar de Broekkade. Maar het zeven kamers tellende huis was te groot om te onderhouden en de trappen waren gevaarlijk. Haar dochter Eva was met haar man Fred van Willigen naar Heiloo in Noord-Holland verhuisd en Amalia wilde graag dichter bij haar drie kleinkinderen Coco, Adriaan en Dieuwertje zijn. Piet en zij verkochten het ‘scheve huis’ en kochten een bungalow in Heiloo. De kleinkinderen en twee achterkleinkinderen kwamen graag bij opoe, zoals Amalia zich graag liet noemen. Zoon Jasper trouwde met Irma en van hen had Amalia eveneens een kleinkind, Jeroen de Koster, die in de geest van zijn opa zeer artistiek is aangelegd.  

In 1999, toen ze nog in Schiedam woonde, is Amalia Voets lijstduwer geweest van de SP voor de Provinciale Staten van Zuid-Holland. Daarnaast deed ze fanatiek aan tai-chi.  

Jasper: "Ruim twee jaar geleden ging het mis. Mijn moeder bleek een verwaarloosde longontsteking te hebben. Ze kreeg een delier en moest in een verzorgingstehuis opgenomen worden. Daar ging het langzaam steeds verder achteruit, totdat ze de dag voor schrikkeldag haar laatste adem uitblies." 

Amalia Voets is 88 jaar geworden. Piet woont nu alleen in de bungalow. 
Woensdag is de crematie in Alkmaar. Jasper en Fred spelen gitaarmuziek en Jeroen maakt filmopnamen.