Beweging genoeg in Schiedam

Mind the road

COLUMN - De meeste mensen lopen er langs zonder het te beseffen, maar op de Boterstraat, vlakbij de hoek met de Grote Markt, heeft Schiedam een echt danstheater. 'Ruimte in Beweging' staat er bij de deur en wie naar binnen kijkt, ziet die ruimte ook. Er zijn zitjes. Er hangt kunst aan de muur, nu hele mooie dansfoto's in het kader van het Fotofestival Schiedam en je denkt: “Dat is een galerie. Daar hebben we er wel meer van in Schiedam.”

Maar achter de tentoonstellingsruimte bevindt zich een kleine productiehal (wat heeft daar voor een zaak gezeten? Kan iemand dat aan Schiedam24 mailen?) die nu is voorzien van een dansvloer en een tribune voor het publiek. Daar zat ik afgelopen vrijdagavond ademloos te kijken naar een heel bijzondere dansperformance, die vaak genoeg de grenzen van de acrobatie verkende. Bovendien droegen twee uitvoerende kunstenaressen, Reut Aviran en Suzana Gomes, videocamera's. Wat zij zagen, werd voor het publiek op een scherm zichtbaar gemaakt.

De voorstelling was ontworpen door de initiatiefneemster van dat Schiedamse danstheatertje, Liat Magnezy. Zij is helemaal uit Israël gekomen om hier in onze stad haar hoofdkwartier te vestigen. Het ging over psychotherapie en de moeilijkheden die mensen ondervinden om werkelijk tot elkaar te komen. Vanwege die camera's waren de vervreemdende effecten niet van de lucht. Dat maakte de ongrijpbaarheid voelbaar.

Het was een prachtige voorstelling en ik kon mij voorstellen dat een uitvoering in een psychiatrisch ziekenhuis of een medische faculteit, heel wat nuttige discussie zou opleveren onder het deskundig publiek - maar wij waren niet deskundig. En dus beperkten wij ons tot een hartelijk applaus.

Het past eigenlijk wel bij onze mentaliteit dat zo'n danstheatertje zich verbergt achter een huizenrij, in plaats van trots de eigen facade te tonen. Diezelfde avond nog kreeg ik extra bewijs. Het was nog te vroeg om naar huis te gaan en ik besloot aan te leggen bij jenevercafé 't Spul op de Hoogstraat tegenover de oude Schoenenreus. Daar was kastelein Rob van Klaarwater druk met zijn computer in de weer, waarbij hij werd bijgestaan door de aankomend cabaretier Leon Mooren. Ze zaten persberichten te versturen over een nieuw initiatief: volgende week vrijdag 30 oktober vindt er een open podium plaats voor cabaretiers, rappers singer-songwriters en anderen die denken op een podium een publiek te kunnen boeien. Het moet wel een beetje akoestisch blijven, want 't Spul is niet het soort kroeg waar gillende synthesizers en jankende gitaren tot hun recht komen. De laagdrempeligheid is hoog. Of zou dit een al te flauwe grap zijn om een open podium voor cabaretiers in het licht te stellen?

Hoe dan ook: iedereen krijgt een kans. Je hoeft je niet eens op te geven, verklaarden Rob en Leon, wie het eerst komt, die het eerst maalt. Je mag ook gebruik maken van de Steinwegvleugel, de trekharmonica of de gitaar, die voor de aankomende artiesten gereed liggen. Hit that piano, zoals ze in oude Hollywoodfilms zeggen.

Kastelein en stamgast beginnen samen iets moois. Zonder grote woorden. Zonder dikke woorden of opschepperige taal. Ze doen het gewoon. En ik weet zeker dat bij Rob in 't Spul volgende week vrijdag ontluikend talent te zien is. Opnieuw kwam ik tot de conclusie dat er op een bescheiden, niet nadrukkelijke manier, heel veel mooie dingen gebeuren in Schiedam.