Iets-met-vuur in Oost

Foto's: Femke Wieringa

SCHIEDAM - Een avond tussen berusting en toekomst, over stenen en mensen, van vuur naar as. En naar vuur. De 'iets-met-vuurshow' gisteravond in Schiedam-Oost werd gewoon een hartverwarmende avond.

Veel bewoners uit de wijk waren naar het plein van De Peperklip gekomen om samen een goeie avond te hebben, herinneringen te delen en iets op te steken. Grote delen van hun wijk gaan de komende jaren tegen de vlakte - om daarna een nieuwe gedaante aan te nemen met nieuwbouw van huizen-met-een-tuintje. 293 Woningen verdwijnen er in de Wetenschapsbuurt, om plaats te maken voor 148 nieuwe.

De avond eindigde in vuur en as. Natuurlijk: de as van de 'oude' kerstbomenverbranding. Als een feniks ontstaat er iets moois, zo is het idee. Een nieuwe wijk die verrijst uit de 'as' van de oude. Dit werd vurig, verhalend en theatraal verbeeld met een vuurshow van Eye-burn.

En de brandweer, in de persoon van Olof Waltman, organiseerde mee, allicht. Samen met de Cultuurscouts en basisschool de Peperklip.

Het publiek dat zich even na zevenen verzamelde bij De Peperklip, werd letterlijk opgewarmd door een bodyclap van de leerlingen van groep 8 van de school. Die deden het eerst een paar keer voor, maar daarna moesten de ouders en overige toeschouwers er ook aan geloven. Het hele schoolplein stond te bodyclappen en maakte zo een eigen ‘beat’.

Daarna gingen zes groepen, onder leiding van gidsen uit de wijk, op pad voor een wandeling langs diverse verhalen van Oost. In het portiek van tante Nel in de Morsestraat stonden de leden van het Dickenskoor Scyedam die de wandelaars trakteerden op twee liedjes. ‘Zachtjes tikt de regen op mijn zolderraam’ werd aangepast op de situatie van de wijk Oost. Het werd een afscheidslied voor alle oud-bewoners. De hoop - toekomst en wederopbouw - kwam in het nummer ‘The Rose’ van Bette Midler naar voren.

In de Bellstraat even verderop was er een verhaal van een hele andere orde; daar zaten Nathalie en Leco (gespeeld door amateurspelers) de bezoekers op te wachten vanuit hun huiskamer op nummer 14a. Zij vertelden hun eigen, waargebeurde verhaal: hoe ze van de één op de andere dag miljonair werden door deelname aan de Bankgiroloterij. De toeschouwers aanschouwden het huiselijke tafereeltje vanaf de stoep en gluurden door de ramen naar binnen.

De wandelaars vervolgden hun tocht en kwamen aan op het ‘Wolkenplein’ waar Fridus en ‘zijn zoon’ stonden, met de ‘herbie van oost’ (het wagentje van Joost van de Buurtwerkplaats De Buren van Oost). Zij vertelden over de diepgewortelde traditie van de kerstbomenjacht. Een evenement waar door jong en oud het hele jaar naar werd uitgekeken, maar waar in 2007 een eind aan kwam. Tot aan die tijd verbroederde de kerstbomenjacht de wijk en zorgde het letterlijk en figuurlijk voor warmte.

In de oude buurtpost op de Fultonstraat zat juffrouw Coby die vertelde hoe ze peuterspeelzaal Ieniemienie oprichtte en daar meer dan dertig jaar met veel liefde en plezier gewerkt heeft. Tussen de knutselspullen en het speelgoed deed zij haar verhaal in het schoollokaaltje over alle kindertjes die ze heeft zien opgroeien in haar eigen volkswijkje.

Teruggekomen op het schoolplein konden de mensen zich opwarmen, ook aan iets lekkers. Totdat de brandweer met loeiende sirenes het smalle straatje voor het schoolplein in kwam rijden. Er was namelijk een brandje te blussen op het schoolplein. Natuurlijk konden de vier brandweermannen hier best wat hulp bij gebruiken: gelukkig stond er een vrijwillige brandweerman in het publiek, die de vuurkorf mocht doven.

Wat overbleef waren asresten. Of niet?