In beige corduroy met duurzame agenda

SCHIEDAM – Het Reformatorisch Dagblad deed Schiedam aan. Voor de serie ‘Boven het maaiveld’ is redacteur Martijn den Hollander op zoek naar hoge zaken.

Hij schrijft: “Hij is uit de kluiten gewassen, mag je wel zeggen. Onder daverende wolkengevaarten piept en kraakt alles, wanneer er gewerkt wordt. Dan wentelen zijn wieken en draait zijn steen. Dan wordt de mout tot schroot vermalen, zoals het in Schiedam al eeuwen gebeurt. Dan stookt men de brandewijn. Hoe Hollands wil je het hebben?

Maar wacht even, deze forse knaap van 43 meter zet ons op het verkeerde been. Onder een gedaante van hang naar vroeger schuilt geloof in vooruitgang. Hij is een groene jongen. Zijn wieken draaien, linksom, maar desondanks: niks mout, niks knerpende gerst. Een en al Hollands welvaren, de kop in de wind, een blos op de wangen, niet van suiker, jaja, maar intussen.

Nieuwe wijn in oude zakken, dat typeert hem. Sinds 2005 staat hij hier, aan de Buitenhaven in Schiedam, als nakomertje. Uiterlijk lijkt hij sterk op zijn vijf oudere broeders, die luisteren naar klinkende namen zoals De Walvisch, De Vrijheid en De Kameel. Stokoud zijn ze, van steen, rond. En piepjong is hij. Van beton, met baksteen bekleed.

Zij hebben wieken. Hij rotorbladen. Zij malen graan, hij wekt groene stroom op voor de jeneverstokerij van de firma Nolet. Zijn stelling en staart zijn slechts show. Hij kruit volautomatisch, er komt geen mens meer aan te pas. Ja, hij een kind van zijn tijd. Een wereldverbeteraar, een vlotte tiener die wegloopt met Greta Thunberg.

Zijn naam? De Nolet. Een jonge conservatief in beige corduroy kostuum mét een duurzame agenda. De uitersten raken aan elkaar.”

Voor het Reformatorisch Dagblad, zie hier.