Linde Gas naar nieuw onderkomen - verhuiswagen niet nodig

SCHIEDAM – Weinig verhuizingen, zeker niet van een bedrijf van serieuze omvang, zullen zo eenvoudig zijn verlopen als die van Linde Gas. Het onderkomen waar het decennialang – eerst nog als Hoek Loos – huisde, werd afgelopen week verruild voor een nieuw kantoor. Er kwam geen verhuiswagen aan te pas. En het briefpapier, nou ja, dat kan bijna met type-ex.

Toch hikte het bedrijf, onderdeel van een wereldwijd opererend concern van Duitse origine, lang aan tegen de verhuizing van zijn hoofdkantoor voor de Benelux. Jarenlang was er sprake van een overgang naar een nieuwe locatie. Maar de knoop werd lang niet doorgehakt. Pas toen Linde het erg dicht bij huis ging zoeken, kon er snel een klap gegeven worden op het besluit te verhuizen. Huisnummer 1 werd 23. De verhuizing kon dus goeddeels te voet.

Saillant detail: het nieuwe thuis van Linde Gas is te vinden op de plek waar ooit Hoek’s Machinefabriek begon. Op de kop van de Havenstraat, pal aan de Nieuwe Maas.

Behalve de korte afstand is er nog een reden dat het verhuisbedrijf niet rijk zal worden van de overgang. Efficiënt als Linde wil zijn, gaat er toch maar heel weinig tastbaars en oppakbaars mee naar het eind van de straat.

Belangrijkste motief om te verhuizen is vooral dat het huidige onderkomen te groot is geworden, vertelt Richard Tieman, binnen het bedrijf verantwoordelijk voor een ‘gladde’ verhuizing. Dat heeft er mee te maken dat Linde – zoals ieder groot concern – er voor heeft gekozen om ‘lean’ te zijn; werk is door automatisering minder bewerkelijk geworden, specialismen konden worden ingekocht en gecentraliseerd op één plek in Europa. Zo werkten er tot voor enkele jaren een veertigtal mensen in het callcenter van Linde aan de Havenstraat. Dat verhuisde naar Porto, in Portugal,waar ook de klantenservice voor Frankrijk en Spanje naartoe ging. Enkele mensen maakten die emigratie vanuit Schiedam mee – en sindsdien is Linde een belangrijke werkgever voor mensen met Nederlandse roots die in Porto en omgeving wonen. Ook voor nieuwkomers die lokaal zijn aangeworven omdat zij het Nederlands en andere talen machtig zijn.

Afslanken is voor een bedrijf als Linde ook nodig om concurrerend te blijven, zo luidt het devies. Zodoende verhuizen er straks 108 mensen naar het nieuwe kantoor, terwijl het huidige pand begin jaren zeventig is gebouwd voor vierhonderd mensen.

En in Coronatijd is het nog veel pregnanter: aan de Havenstraat werken er die vrijdag van het gesprek met Tieman niet meer dan tien, twaalf mensen; veel werk op kantoor blijkt zonder mankeren ook vanuit huis gedaan te kunnen worden. Het is een les die Tieman en anderen voor ogen hielden toen er plannen gemaakt moesten worden voor de behuizing van de toekomst.

Linde levert gassen aan een brede klantengroep: de industrie in de Botlek bijvoorbeeld, maar ook aan particulieren voor medische gebruik thuis. Maar denk ook aan het ‘pufje’ dat gaat in het zakje met voorverpakte sla, of aan de gassen die nodig zijn in de waterzuivering. En een belangrijke markt is de tuinbouwsector; kwekers willen in hun kas extra kooldioxide voor het bevorderen van de groei van hun gewassen. Vergeet ook niet een sector als de metaalindustrie; voor lassen en snijden zijn gassen nodig. Het is de reden dat Linde een grote productielocatie heeft onder de rook van de hoogovens van Tata Steel.

Naar eigen zeggen heeft Linde Gas een marktaandeel van 35 procent in Nederland en België. In de twee landen biedt het bedrijf werk aan ongeveer 320 medewerkers. Die werken behalve in Schiedam en IJmuiden op vestigingen in de Botlek, in Dieren (waar cilinders worden afgevuld en op voorraad gehouden) en in Eindhoven (met name voor de medische sector).

Uit die opsomming wordt al direct duidelijk dat vierhonderd werkplekken op kantoor aan de Havenstraat veel te veel was. “We stookten loze ruimten warm”, aldus Tieman. En er was groot onderhoud nodig. “Op gegeven moment is dan de vraag of er andere oplossingen zijn.” Het gebouw raakte verouderd – ‘we willen als bedrijf ook voldoen aan de juiste energielabels’ – en de logische keus werd gemaakt om om te zien naar een ander onderkomen. Toch heeft het bedrijf lang tegen die stap aangehikt, een jaar of vijf, zes zeker.

Linde wilde de regio niet uit. “We voelen ons verbonden met de Botlek en ook met het Westland”, aldus Tieman, “en veel werknemers wonen in de omgeving.” Er werd onder meer gekeken naar huisvesting op het Rivium bij de Van Brienenoordbrug en ook naar de flats op het Marconiplein. Sterker: een besluit om naar een van de drie witte flats aan de andere kant van de Merwehaven te verhuizen was eigenlijk al genomen, toen bleek dat de verhuurder daar de zaken toch anders zag en niet meer wilde verhuren. Daarop werd contact gelegd met de eigenaar van de eerder als ‘te duur’ ingeschatte kantoortoren op de kop van de Havenstraat, pal aan de Nieuwe Maas.

En dat leidde tot resultaat: Linde gaat huren van Kahn Scheepvaart bv, een bedrijf nauw verweven met het bedrijf Jumbo, dat zijn hoofdkantoor heeft in het gebouw. Het gaat om het kantoor dat van de twee het dichtst bij de Gorzen ligt. Er werd een vijfjarig huurcontract afgesloten. “Wij hadden wel langer gewild.” Maar Jumbo wil de flexibiliteit houden die past bij de zeer fluctuerende markt waarin het bedrijf actief is.

Jumbo was niet flauw: het gunt Linde de vijfde en bovenste verdieping van het pand. “Met het meest magnifieke uitzicht over de rivier.” Dat wordt knokken, op de vroege ochtend. Wie krijgt de werkplek met de meest inspirerende setting?

Linde gaat namelijk werken met flexplekken: zestig van de werkplekken krijgen geen ‘eigenaar’.

In Schiedam werken 108 mensen die in het oude onderkomen nog allemaal een eigen bureau hadden. In het nieuwe kantoor wordt ook papierloos gewerkt. Dus geen stapels documenten op het bureau aan het eind van de dag. En misschien ook niet halverwege.

“Ik heb verschillende keren de vraag gehad of de perforator ook mee mocht verhuizen”, vertelt Tieman schertsend. “Maar, zeg ik dan: wat wil je dan perforeren?” Er wordt gewerkt op eigen laptops, in een dockingstation. Met veel informatie in ‘the cloud’, ook al heeft Linde een streng beleid over wat er wel en wat niet mag worden opgeslagen op die servers die overal ter wereld kunnen staan. Getelefoneerd wordt er mobiel, dus er komen ook geen telefoontoestellen op de bureaus. “Ik denk dat het er wel op uitdraait dat er hier en daar nog een kast met ordners zal komen, maar het idee is echt om zonder papier te werken”, aldus Tieman. Ieder werknemer heeft een locker voor persoonlijke zaken gekregen – maar dus geen eigen ladeblok onder het bureau.

Dat verklaart dus ook waarom de verhuizer zo’n makkie had; veel van het klassieke kantoormeubilair verhuisde niet mee. Dertig bureaus kwamen van een kantoor in Eindhoven, waar ze overbodig waren, ‘en we konden bij Ahrend nog precies dezelfde bureaus bij kopen’, aldus Tieman. Een gespecialiseerd bedrijf is ingeschakeld om veel documenten die alleen nog op papier bestaan, ‘in te lezen’, om zo voortaan elektronisch beschikbaar te zijn.

Tieman en zijn collega’s verwachten veel van de nieuwe werkplek en vooral van de nieuwe manier van werken die er wordt gevolgd. In plaats van met twee, drie mensen op een kamer, zoals vijftig jaar geleden net modern werd, wordt het werken in een ‘kantoortuin’. “De saamhorigheid zal er baat bij hebben, als we een kantoortuin delen. “De werkcultuur verandert. Vroeger was het heel gewoon dat ieder op zijn eigen kamer werkte, je kon daar bij wijze onzichtbaar zijn.” Nu wordt er veel meer op locatie, of thuis gewerkt. “Verkoopmedewerkers zijn op pad, ikzelf werk ook op meerdere locaties. Er is veel minder de behoefte bij leidinggevenden om zoals vroeger over schouders mee te kijken. Ook nu in Coronatijd zien we weer dat mensen heel goed in staat zijn om verantwoordelijk werk te leveren zonder de directe controle van elkaar of een chef. Het kantoor zal veel meer een ontmoetings- en overlegplek worden dan een plek waar je van acht tot vijf zit.” Scheelt ook in het woon-werkverkeer.

Er zijn niet meer dan drie echte kantoren ingericht tussen de flexplekken op de etage van Linde: die voor de directeur, de personeelsdirecteur en de afdeling inkoop. “Ook die kantoren zijn goed inzichtelijk, met een glaswand”, aldus Tieman. Het bedrijf Tetris verzorgde deze inrichting. Verder zijn er op de verdieping ruimtes ingericht om te kunnen (beeld)bellen en is er een pantry.

Linde zal verder ook voorzieningen met Jumbo gaan delen: een vergaderruimte – ‘voor grotere gezelschappen van meer dan twintig mensen’ – en een bedrijfsrestaurant, beide op de eerste etage. In eerste instantie is ook nog gesproken over huur van een deel van de vierde verdieping door Linde, maar de ervaringen met het thuiswerken in Coronatijd hebben de bedrijfsleiding overtuigd dat met het Beneluxhoofdkantoor met minder werkplekken toe kan. Parkeren kan personeel in de garage onder in het complex.

Het ‘oude’ onderkomen is eigendom van Linde en wordt verkocht. Het naastgelegen terrein met opslag van producten houdt het bedrijf – uiteraard – wel.

Drie weken geleden was er opeens brand op het dak van het oude pand, Havenstraat 1. Volgens Tieman leidde dat tot weinig schade. “De brand heeft gewoed in de technische ruimte op het dak waar de lift- en cv-installatie is gestationeerd. Het bleef gelukkig beperkt tot de ruimte tussen het dak en het verlaagde plafond.” Naar de mogelijke oorzaak loopt op dit moment nog een onderzoek vanuit de brandweer. De eerste vermoedens duiden op kortsluiting in de elektrische bedrading.