Mary Brokken: "Als je weet wie je buren zijn..."

IN MEMORIAM – Een week geleden kwam ze te overlijden, slechts 53 jaar oud. Mary Brokken was de initiatiefnemer van stichting De Buren van Oost. Ze kreeg door haar actieve inzet grote bekendheid in Schiedam-Oost en veel bewoners zijn geschokt over haar plotselinge overlijden. Verbijsterd zelfs, aldus Willem Jan de Vroom, oud-voorzitter van de stichting waarvan Mary Brokken nog altijd de drijvende kracht was.

Visitekaartje van De Buren van Oost was de oranje-bruine Pipowagen, die bijna zeven jaar op allerlei plekken in Schiedam-Oost stond. Daar zorgde Mary Brokken met zes vrijwilligers voor de zeer in trek zijnde buurthap, bestaande uit een buurtsoep voor vijftig cent (uit een pan van wel achttien liter) en de buurtkoffie met zelfgemaakte appeltaart. De bedoeling was om de toegenomen anonimiteit in Oost een halt toe te roepen. De wijkbewoners moesten elkaar weer beter leren kennen. “Als je weet wie je buren zijn en wat er leeft in je buurt, voel je vanzelf meer verbondenheid met je woonomgeving. Verbondenheid leidt als vanzelfsprekend tot verantwoordelijkheid. Daar had Oost weer veel meer van nodig.

De Pipowagen was een rijdende buurtpost. De stichting, met actieve en betrokken wijkbewoners, was in 2014 begonnen en breidde de activiteiten gaandeweg uit onder de bezielende leiding van Mary Brokken. In mei 2017 kwam het project Boodschappenmaatje erbij. Het werd gesponsord door Stichting Doen en het kwam erop neer dat vrijwilligers samen met oudere wijkbewoners de boodschappen gingen doen. Een uitkomst voor senioren die niet zo goed alleen meer de straat op durfden. Later kwam er het Fietsmaatje. Wie niet meer zelfstandig kon fietsen, kon tenminste nog meefietsen dankzij een vrijwilliger aan het stuur.

Brokken constateerde dat de Pipowagen een gewilde voorziening was en dat buurtbewoners er echt naar uitkeken. Het is terug te lezen op de website van Oost Pact Door. Daar schreef Mary over zichzelf en de wijk: “Oost is waar ik thuis ben, de plek waar ik woon en werk. Het is in alle opzichten een diverse wijk. Elke straat heeft een eigen karakter en soms ligt er een wereld van verschil tussen twee straten die vlakbij elkaar liggen. Er zijn straten met een sterke saamhorigheid, waar alle buren elkaar kennen en voor elkaar klaarstaan. En er zijn straten waar mensen maar kort wonen en zich niet bekommeren om de buurt en om wat wij als de sociale norm zien. Dit alles maakt Oost een wijk met allerlei kleine en grote uitdagingen en problemen, maar óók een wijk met allerlei kleine en grote kansen.”

Mary Brokken was de trotse moeder van zoon Noah. Omdat ze al op haar zestiende jaar was gaan werken, had ze als jonge alleenstaande moeder behalve levenservaring ook veel praktische ervaring en zo raakte ze actief in de maatschappelijke sector. Sinds 2005 was ze woonbegeleider en ook ambulant begeleider van kinderen, jongeren en volwassenen. Ze zei daarover: “Ik ben een doener. Eén van mijn passies is mozaïeken. Ik voel me als een vis in het water als ik iets kan creëren. Zoals een mozaïek door verschillende stukjes één geheel wordt, zo breng ik ook mensen graag bij elkaar. Het cement tussen de stenen. De laatste jaren ben ik werkzaam geweest als werkbegeleider bij Stichting Pameijer. Veel wijkgericht werken gedaan in de Afrikaanderwijk.”

Ontmoeting tussen wijkbewoners vond ze verschrikkelijk belangrijk, ook omdat het leert over jezelf. Ze noemde het ook een ontmoeting met zichzelf. “Welk stukje kan ik bijdragen aan het geheel? Ik hoop met De Buren van Oost een goede bijdrage te kunnen leveren aan onze wijk en dat we met elkaar een stabiele, actieve en plezierige woonomgeving kunnen bevorderen.”

Ze was een zeer gemotiveerde ambassadeur van Oost Pact Door, opgericht in 2015. “Ik ben ambassadeur van Oost Pact Door, omdat ik ervan overtuigd ben dat de wijk opleeft als meer bewoners zich verantwoordelijk voor de woonomgeving voelen. De kracht van Oost Pact Door is dat het wordt gedragen door alle samenwerkingspartners: bewoners, ondernemers, professionals én de gemeente. Als we niet langs elkaar heen werken, maar juist met elkaar ‘doorpacten’, bouwen we samen aan een wijk waar mensen en organisaties kunnen floreren.”

Ze had meer plannen. Ze wilde zich inzetten voor meer zorg, buurtzorg. “Zorg vanuit het hart. Weg met de regelcultuur en de administratieve rompslomp, maar gewoon zorg dragen voor elkaar en voor de wijk. Op basis van zelforganisatie en zelfsturing, want: de wijk, dat zijn wij zelf.”