Nooit meer de stilte van na de treinramp

SCHIEDAM – Verleden en toekomst bestaan niet op zichzelf, hun werkelijkheid is geleend van het nu.

43 Jaar geleden vond de Schiedamse treinramp plaats, maar deze verstreken termijn zegt niets over het verdriet dat nu nog wordt gevoeld. “Nu was het moment om een blijvende plek te maken”, aldus burgemeester Cor Lamers eerder vanmiddag bij de onthulling van het herdenkingsteken op station Schiedam-Nieuwland.

Niet in een rond jaar, niet bij een bijzondere gelegenheid. Slechts op 4 mei, de dag dat twee treinen bij Schiedam-Nieuwland tegen elkaar reden. 24 Mensen vonden bij de ramp de dood en enkele tientallen raakten gewond.

Opdat we niet zullen vergeten. Maar ook 'geen monument', geen confronterend, dwingend punt, maar een plek waar je bij kunt stilstaan als je je realiseert wat er gebeurd is.

Heel lang bleef het stil rond de treinramp. Zoals het even voor acht uur in de ochtend op de 4de mei 43 jaar geleden ook lang stil bleef. “Je hoorde de vogels fluiten, het was een zonnige dag.” Aldus veel mensen die in de buurt waren, zelfs de hulpverleners die snel ter plekke waren.

Toen er enkele jaren geleden een lijst werd gepubliceerd met nationale rampen waarop 'Schiedam' ontbrak, werd de stilte mensen te gortig. Ook was er het initiatief van een betrokkene bij de ramp om te komen tot een boek, dat weliswaar strandde, maar dat mensen toch weer in contact bracht met hun herinneringen, en met elkaar.

Jeannet Tillemans, Marja Bekkers-Van Es en Simon van Wieren namen namens nabestaanden, hulpverleners en omwonenden het voortouw om een gedenkplek tot stand te brengen. En vandaag onthulden zij met burgemeester Cor Lamers het reliëf aan de wand van het station, 'daar waar de trein nooit is gearriveerd'.

Marja Bekkers-Van Es las een gedicht voor, 'ik huil omdat je zo veel eerder bent gegaan'. Zij verloor haar Jerry. In het gedicht werd 'een tas werd gevonden', inclusief een agenda, waaruit viel op te maken 'hoe je je de meimaand had bedacht'.

Jeannet Tillemans vertelde hoe ze in het EMC aan het werk was en hoe zij pas na elf uur 's avonds hoor dat haar Bob in de trein zat. Zij dankte de hulpverleners, 'diep respect', het moet heftig zijn geweest bij de treinen. “Ik had er nooit over willen lezen.” Zoals er volgens haar 'tot op heden ook mensen zijn de het nooit los hebben kunnen laten'. Nu is er een plek die herinnert aan de ramp. Verleden en toekomst bestaan niet op zichzelf, hun werkelijkheid is geleend van het nu.

Bij de ramp van 4 mei 1976 verloren Gilles Burghardt, Frederik van Leeuwen, Ferdinand Verhoeckx, Wieger Visser, Jerry Bakker, Vedat Erkit, Jan Kastelein, Bob Stas, Pieter Pols, Franciscus de Gier, Karel Gramende, Carolina de Heer, Beatrice Tobias, José Drijver, Mattheus de Jong, Laurens van der Waal, Adrianus de Bruin, Josephus Roode, Geertruide Becude, Hendrikus Kleyzen, Hans Walden, Jacoba de Bruin, Kenneth Springborn en Dirkje Marcusse het leven.

PS. De achternamen zijn na eerste plaatsing toegevoegd. Daarna  zijn enkele foutief opgeschreven namen gecorrigeerd.