Categorieën

Service

Vuilnisauto schept moeder, baby ontsnapt bij ongeval

Vuilnisauto schept moeder, baby ontsnapt bij ongeval
Nieuws

Vuilnisauto schept moeder, baby ontsnapt bij ongeval

  • Cerberus/Niels Dekker
  • 17-02-2022
  • Nieuws
Vuilnisauto schept moeder, baby ontsnapt bij ongeval

SCHIEDAM – Enkele weken voor ze zou afstuderen als kinderarts trof een jonge vrouw het noodlot. Na een lunch met een vriendin werd ze in het centrum van Rotterdam overreden door een achteruitrijdende vuilniswagen. Het 14.000 kilo zware voertuig sleepte haar meters mee, waarbij haar acht weken oude baby in de Maxi-Cosi wonderwel ongedeerd bleef. De moeder raakte zeer ernstig gewond. De Schiedamse vrachtwagenchauffeur stond vandaag terecht in de rechtbank in Rotterdam.

Eigenlijk was de 26-jarige vuilnisman Bradley A. op 23 april 2019 vrij. “Ik werd gebeld met de vraag of ik kon invallen, omdat de vaste chauffeur ziek was”, vertelde de Schiedammer, die normaal gesproken grofvuil wegreed voor inzamelaar Roteb, aan de rechters.

Die dag moest hij voor het eerst met beladers huisvuil in Rotterdam ophalen. “Ik kende de weg niet, maar volgde de aanwijzingen van de collega’s. Zij vertelden me waar we heen moesten en waar de bakken stonden die we moesten legen.”

Het bracht het trio vuilnismannen bij de Boterslot in het centrum van Rotterdam. Een straat met eenrichtingsverkeer. A.: “Normaal gesproken kun je daar een rondje rijden, maar er was die dag markt. Door de drukte en kramen kon dat niet. De beladers vertelden dat hun vaste chauffeur dan tegen de richting in reed.”

De Schiedammer volgde dat advies op en reed naar het punt waar vuilnisbakken moesten staan, maar die bleken niet te zijn neergezet. De vrachtwagen stond klem en vanwege vijf tegemoetkomende auto’s moest A. terugrijden. “De vaste chauffeur deed dat op de marktdag door te keren op de stoep, maar ik kon die draai niet maken. Het was te druk op de stoep met voetgangers en fietsen.”

In plaats daarvan besloot A. met de vuilniswagen terug te rijden naar het begin van de straat. Zijn collega’s liet hij instappen. Een cruciaal besluit, want na zeventig meter achteruitrijden met een (toegestane) snelheid van niet eens vijftien kilometer per uur, volgde de gruwelijke aanrijding. De vrouw stak de straat over, bleef even staan bij een auto en werd geraakt. Ze raakte bekneld onder de wagen, maar het kinderzitje met haar baby werd als bij een wonder niet meegesleurd.

“Ik voelde heel licht iets, keek in de spiegel en toen zag ik haar liggen. De belader schrok; toen wist ik gelijk dat het niet goed was”, ging A. terug naar die bijna fatale dag.

Ondanks de waarschuwingslichten en de piep - waarvan het geluid mogelijk verloren ging in het rumoer op straat - was het slachtoffer onder de wagen beland. Haar hoofd werd deels gescalpeerd, ze liep een schedel- en bekkenbreuk op en verloor haar reukvermogen. Na een lange revalidatie kon ze haar werk als kinderarts oppakken, maar ze houdt blijvend letsel over aan het ongeval.

Kort na het ongeval zocht de Schiedammer contact met het slachtoffer. Dat viel tussendoor stil door een bizarre speling van het lot. Voor de ogen van A. reed een tegemoetkomende vrachtwagen op de Marconistraat een fietser aan. Zij belandde onder de bumper van de truck, maar werd niet opgemerkt door de chauffeur die haar tien meter meesleurde. A. sprong daarop uit zijn wagen, sloeg alarm en sloeg een jas over de ernstig gewonde vrouw.

Later gingen de vuilnischauffeur en de kinderarts weer met elkaar in gesprek. “Ik heb best wel geluk gehad dat ik terug ben en mijn baan kan uitvoeren”, vertelde het slachtoffer donderdag in de rechtszaal. “Ik voel me gelukkig en heb het een plek kunnen geven.” A. was ‘blij dat te horen’. “Het spookt elke dag door mijn hoofd.”

Volgens de officier van justitie verdiende de Schiedammer toch een taakstraf van zestig uur, omdat hij ‘aanmerkelijk onvoorzichtig’ zou zijn geweest. “Het was er een gekkenhuis, je was er onbekend en dan reed je ook nog in een vrachtwagen. Je had driehonderd procent alert moeten zijn.”

Volgens zijn advocaat had A. de vrouw ‘niet kunnen en moeten zien’. “Het was een ongelukkige samenloop van omstandigheden”, vond hij en vroeg om vrijspraak. “Hij gaat al bijna drie jaar gebukt onder deze rechtszaak.”

Uitspraak op 28 februari.