Vuurwerk, dat blijft kriebelen - dus overheid, doe je huiswerk

COLUMN - Het leek vandaag nog betrekkelijk rustig, toen ik door de stad fietste. Zal wel met het hondenweer te maken hebben gehad: vuurwerk afsteken is gaaf, maar als je tot je pens toe doorweekt bent… mwah.

Aan het eind van de middag, toen ik naar huis fietste, was het droog en al wat rumoeriger. Pang, pang, en ook al flatsflats, een vuurpotje. Soort van gezellig. Maar het mag niet.

En tsja, dat vind ik wel een lastige. Ik ben een gezagsgetrouw burger, dus ik zal dit jaar geen vuurwerk afsteken. Net zoals we de afgelopen jaren niet hebben gedaan. Maar het kriebelt wel. Ook bij mij.

Dus ik kan me goed voorstellen dat als je zestien bent, dat je die kriebel niet onder bedwang kan houden. 

Zo zitten we allemaal met kriebels en bedenkingen. Je zult maar politieman of -vrouw zijn. Als je de jongens - dat zijn het toch vooral  - hun gang laat gaan, doe je het niet goed, want ben je een sukkelaar of lafbek zonder autoriteit. En als je ze op de bon slingert, nou ja, dan heb je het natuurlijk helemaal voor niemand goed gedaan. Lekker handig hoor, overheid: regels stellen die je niet kan handhaven. Sneller kun je het vertrouwen in de overheid niet onderuit halen.

Je zal maar ouders zijn, van zo’n zestienjarige. Het is vakantie en hij moet toch ook eens achter die computer vandaan. Maar je weet dat hij zijn spaarpotje (bestaan die eigenlijk nog?) heeft leeggehaald, of in ieder geval heeft gevraagd om zijn zakgeld een maand vooruit, om naar de vuurwerkwinkel te kunnen. En het mag niet, maar al zijn vrienden doen het. Je kan hem moeilijk thuishouden, ook al zou je dat het liefste doen. En een goed gesprek… mwah, dat moet al over zo veel andere dingen.

Dus we hebben onszelf met zijn allen in een moeilijk parket gestoken. Ik ben helemaal akkoord dat we ons als maatschappij niet jaarlijks tientallen verdwenen ogen, en handen, zo niet erger laten welgevallen. Dat we honderd rijden op de snelweg om het milieu te ontzien en dan uit de bocht vliegen met allerlei troep in de lucht die ons letterlijk de adem beneemt. Dat we het zielig vinden om dieren in een legbatterij te houden, maar ze dan wel kippenvel aanjagen van de schrik. 

Maar laat de overheid dan ook de daad bij het woord voeren en zich inzetten waar het de mond van vol heeft. Dus gewoon echt een verbod op vuurwerk. Vuurwerkhandelaren nu al laten weten dat ze een jaar de tijd hebben om een ander vak te leren en geen nieuwe voorraad meer in moeten kopen. Illegale sjacheraars het leven zuur maken: die vuurwerkbunkers in Duitsland gewoon een paar keer leeghalen, dan leren de mensen die geld willen verdienen ten koste van, het wel. En dan toch maar bonnen schrijven voor oud en nieuw, of zo'n last onder dwangsom als 42 jongeren dit jaar in Schiedam al hebben: je bent gewaarschuwd en nu weet je al wat het kost als op een overtreding wordt betrapt.

U hoort: ik kan behoorlijk radicaal zijn. We pikken het als maatschappij steeds minder als een kleine minderheid zijn gang gaat - heel anders dan veertig jaar geleden. En het moge duidelijk zijn dat een meerderheid van de Nederlanders af wil van het jaar op jaar over de schreef gaan, met miljoenenschade en veel ellende. Maar ja: het kriebelt wel. Tenslotte zijn de meesten van ons groot geworden met vuurwerk. Misschien toch maar eens kijken of we morgen gezellig naar het Stadserf gaan, om daar het vuurwerk te gaan zien.