Zwembad Zuid

COLUMN - Als ik in de spiegel kijk, zie ik een steeds meer doorgroefd gelaat. In sommige kringen buiten Schiedam word ik tegenwoordig wel aangeduid als de haatopa. Toch kent onze goede stad Schiedam zolang ik leef al twee zwembaden, die bovendien al stevig gevestigd waren toen ik ter wereld kwam, nog net in de eerste helft van de vorige eeuw. Op het laatste stuk van de Burgemeester Knappertlaan nog voorbij de Bosboomlaan vond je achter de huizen het Sportfondsenbad waar alle kindertjes van de lagere school verplicht zwemmen leerden. Als wij – zoals mijn vader het formuleerde – op zondagmiddag 'naar de Maas' gingen, kwamen wij op de Westfrankelandsedijk langs een schutting waarachter zich een buitenbad verscholen had. Dat werd gevoed met water uit de Wilhelminahaven en volgens mijn vader zwommen er wel eens kleine visjes in. Aan het eind van de jaren vijftig werd het vervangen door Bad Groenoord, dat vanaf het begin af aan een daverend succes was. De bassins lagen in de open lucht en als ik er langs kwam, keek ik verstolen naar de meisjes die in hun bikini’s op het gras ronddartelden. Zelf ging ik nooit door de poort naar binnen want ik had een bloedhekel aan zwemmen gekregen.

Elke woensdag werd onze lagere schoolklas om een uur of elf naar het Sportfondsenbad gedreven, waar wij geacht werden zwemmen te leren. Het was er koud. Het stonk naar chloor. De badmeesters commandeerden alsof zij sergeants in het leger waren. Ik maakte bovendien een basisfout. Ik hield mijn bril (-11) niet op. Ik zag dus geen sodeflikker in dat godvergeten zwembad. Ook waren er vaak jongetjes in het water die niet het beste met mij voor hadden. Voorzichtigheid was dus geboden en ik zorgde er voor dat geen badmeester mij ooit geschikt zou achten voor het eerste diploma. Nog steeds herinner ik mij haarscherp die dag, eind juni 1961. Het was vlak na twaalf uur. Ik liep over de Van Haarenlaan naar onze flat in de Van Limburg Stirumstraat. Bovenaan de hol naar beneden besefte ik ineens. Dit was mijn laatste week op de lagere school. Een groot geluksgevoel drong door tot elke vezel van mijn lijf. Hardop zei ik: "Nu ga ik nooit van mijn leven meer naar een zwembad.''

Dat is niet helemáál uitgekomen en ik heb dan ook tot mijn verbazing geleerd dat het water tegenwoordig verwarmd wordt terwijl de chloorgeur goeddeels is verdwenen. Net als de bulderbassende badmeesters. Toch heb ik op een of twee uitzonderingen na mijn wensdroom tot op de huidige dag weten te realiseren. In het zwembad zien ze Han van der Horst niet. Hoogstens aan de rand. Aan zo’n rand stond ik een paar maanden geleden samen met Mari Dingenouts. Het was in het intieme Zwembad Zuid, dat is verrezen een klein stukje ten westen van die oude schutting waar ik in de jaren vijftig met mijn vader wel eens langs kwam. Zwembad Zuid was overigens voor een deel bedoeld als vervanger voor het Sportfondsenbad, dat in zijn laatste jaren van ellende uit elkaar viel.

Het was informeel en gezellig in Zwembad Zuid. Er hing onmiskenbaar de sfeer van de jaren zeventig en tachtig. Het was – zoals ze het tegenwoordig zeggen – gedateerd, maar je kon er je natje en je droogje krijgen. Het werd druk bezocht door liefhebbers uit het westen en de Gorzen. Niets aan veranderen, dacht ik, al was het allemaal misschien wel met de techniek van tegenwoordig een stuk energiezuiniger te maken. Ik mocht dan zelf een bloedhekel hebben aan zwemmen, hier vonden heel veel mensen elke dag een stukje geluk. Net als in Bad Groenoord, althans het hedendaagse, dat het buitenbad uit de jaren zestig heeft opgevolgd. Ik zou niet eens weten hoe het eruit ziet en dat wil ik graag zo houden.

Toch ben ik ervan overtuigd dat een stad als Schiedam twéé zwembaden nodig heeft. Op het Stadskantoor schijnt het onzalige idee te leven Groenoord en Bad Zuid te sluiten voor een enkele nieuwe zwemvoorziening meer in het midden van de gemeente. Dan komt er een zwembad dat voor iedereen net op te grote afstand ligt, vooral voor ouders met kinderen. Het is een slecht en ondoordacht idee. Het is het soort voornemens waar kiezers in het bijzonder Groen Links-wethouders op afrekenen, ook al zitten sport en spel helemaal niet in hun portefeuille. Het is een domme gedachte en het moet niet gebeuren.

Zwembad Zuid is een parel aan de kroon van Schiedam. Blijf daaraf met je onberaden veranderdrang. Laat bestaan wat goed is.