Collegevorming verdient heroverweging

INGEZONDEN - Van 1974 tot 1994 was ik Schiedams wethouder.

Na het zelf beëindigen van die functie heb ik de regel gehanteerd 'weg is weg'.

Ik heb me slechts met lokale politiek bemoeid als er een beroep op mij werd gedaan en heb me steeds weer zo snel mogelijk teruggetrokken. Maar wat er nu met het resultaat van de verkiezingsuitslag dreigt te gebeuren vraagt om een reactie.

Door toeval was ik aanwezig op de avond van de voorlopige verkiezingsuitslag. Daarom ben ik daarna ook aanwezig geweest bij het vaststellen van de officiële uitslag door het hoofdstembureau. Onze burgemeester verdient een compliment voor de wijze waarop hij deze formele zitting, tot een aantrekkelijk gebeuren maakte.

Bij beide bijeenkomsten waren mensen uit de achterban van Denk aanwezig. Ik was onder de indruk van het enthousiasme van deze groep, voornamelijk jonge mensen. Ik was ervan overtuigd dat Schiedam een voorbeeld zou gaan worden van traditionele Nederlandse verdraagzaamheid, tolerantie en opnemingsvermogen van mensen uit andere culturen die een bijdrage willen leveren aan de verdere ontwikkeling van dit land. Alle ingrediënten daarvoor waren aanwezig.

Daarna nam ik weer mijn gebruikelijke afstand.

Deze week werd ik opgeschrikt door een bericht dat hun partij Denk, die juist in Schiedam het beste verkiezingsresultaat had van het hele land, door de informateur voor de collegevorming buitenspel is gezet. Ze zouden te weinig ervaring hebben.

Mijn gedachten gingen terug naar 1974 toen ik als gloednieuw raadslid, zonder enige ervaring, werd geïnstalleerd en nog op diezelfde avond tot wethouder werd verkozen met ook nog een zware portefeuille. Hoe anders begint de lijsttrekker van Denk aan zijn raadsperiode onder nieuw etiket. Hij heeft er al een hele raadsperiode op zitten. En toen we nog lid waren van dezelfde politieke partij heb ik een aantal malen kennis genomen van zijn weloverwogen inzicht op die beleidsterreinen waar ik met hem over sprak. “Te weinig ervaring”? Tegenover mijn start, indertijd, is het al een drog 'argument' dat onrecht doet aan de ervaring die in een hele raadsperiode is opgedaan. Zijn verstandige reactie op het voorstel tot uitsluiting geeft ook aan dat zijn politieke inzicht als redelijk gerijpt mag worden gekwalificeerd.

Mijn hoop is gevestigd op de formateur die nu aan de gang gaat. Ik heb begrepen dat hij in het dagelijks leven burgemeester is. Dat betekent dat hij geleerd heeft boven de partijen te staan. De positie van een formateur voor een college van burgemeester en wethouders is bovendien een wezenlijk andere dan die van een kabinetsformateur. Die laatste moet zich houden aan een formeel omschreven opdracht. Op gemeentelijk niveau is de term 'naar eer en geweten' veel meer een randvoorwaarde. Dat betekent een eigen onderzoeksplicht die zeker ook inhoudt dat die formateur niet voetstoots de conclusie van de informateur overneemt. Voor hem is dat slechts een mening die aan de andere randvoorwaarden wordt toegevoegd. De enige harde randvoorwaarde is dat een nieuw college door de gemeenteraad moet worden benoemd en met vrucht samen en met die raad in het belang van de gemeente en alle inwoners kan samenwerken.

Een heroverweging van de hoek waarin Denk volgens mij ten onrechte is neergekwakt, behoort dus zeker ook tot de plicht van de aangewezen formateur.


Chris Zijdeveld – oud Schiedams wethouder