Schiedam accepteert armoede niet

COLUMN - Hij stond helemaal achteraan, maar ik herkende zijn silhouet uit duizenden. Het was burgemeester Lamers die met een groot aantal collega’s poseerde voor een soort statiefoto. Ze hadden net met zijn allen gepleit voor meer steun aan middelgrote gemeentes in het kader van het armoedebeleid.

Goed dat ook onze stad acte de présence gaf. Het is weliswaar een sprookje dat Schiedam tot de allerarmste gemeenten van Nederland behoort, maar toch wonen in ons midden veel te veel stadgenoten die het niet best getroffen hebben. Zij profiteerden niet of nauwelijks van het herstel dat vele jaren na de grote neergang van de oude scheepswerven op gang is gekomen. Ze vissen consequent achter het net.

Om te voorkomen dat armoede erfelijk wordt, wil Schiedam eventuele extra armoedegelden naar het schijnt vooral toewijzen aan onderwijsverbetering. Kennis en vakmanschap zijn immers het beste gereedschap om de armoedeval open te breken.

Dat is mooi maar je moet er niet al te eenkennig in zijn. Of een kind het goed doet op school, hangt niet alleen van de onderwijskwaliteit af. De woonomgeving speelt net zo goed een rol; of het ontbijt, of de ouders het zich wel kunnen veroorloven hun kind met een ontbijt op naar school te sturen. Ga nu niet denken aan de negentiende eeuw. Niet voor niets zijn er voedselbanken nodig om een gedeelte van de bevolking te behoeden voor ondervoeding en honger. Het scheppen van een goed leerklimaat houdt niet op bij de drempel van de school.

Hoe dan ook: het goede nieuws is, dat we bij ons in de stad het oog houden op de armoede, dat we met zijn allen die armoede eigenlijk niet accepteren. Laten we die gedachte de komende jaren vasthouden. Het zal nodig zijn.