Luteijn wereldkampioen correspondentiedammen

SCHIEDAM - Schiedammer Frits Luteijn is wereldkampioen correspondentiedammen. Hij won de laatste beslissende partij tegen de Rus Vorisjilo en werd daarmee onbereikbaar voor de concurrentie. Deze bestond uit meervoudig wereldkampioen Hans Vermin uit Zwitserland en Aleksei Shitov uit Rusland. Het jaarlijkse titeltoernooi begon in januari en de wereldkampioen won 10 van de 25 partijen. Eentje meer dan de hevig teleurgestelde Hans Vermin.

Correspondentiedammen ontstond vijftig jaar geleden. De spelers stuurden hun zetten per post naar elkaar toe. Een wereldkampioenschap duurde zes jaar. Frits Luteijn was in de tachtiger jaren van de vorige eeuw een van de wereldkampioenen. Tegen de tijd dat er weer eens een antwoord was, waren de meeste mensen de partij al vergeten. Tegenwoordig gaat het via een internetsite en zijn de zetten binnen enkele seconden bij de tegenstander. Een gemiddelde correspondentiedammer speelt in tien toernooien en circa vijftig partijen tegelijk. Elke dag moeten minstens 25 partijen beantwoord worden, om een beetje bij te blijven. Daarvoor heeft hij één tot maximaal twee uur per dag de tijd. Hij mag daarbij alle beschikbare hulpmiddelen gebruiken en in principe zoveel tijd gebruiken als hij nodig acht. Maar iedere minuut die hij aan de ene partij besteedt, kan hij niet besteden aan de andere. Openingen en voor de hand liggende zetten worden op tempo gespeeld. Standen, die niet te winnen zijn, worden zo snel mogelijk remise gegeven om meer tijd over te houden voor de belangrijke duels. Een correspondentiedammer is feitelijk in een voortdurende tijdnood.

De partij tegen Vorisjilo begon niet onder een goed gesternte. De eerste dertig zetten waren duidelijk in het voordeel van de Rus. Maar hij is een langzame speler. Op dat moment had hij nog 25 partijen, terwijl zijn tegenstander reeds 23 van de 25 partijen beëindigd had. De onverdeelde aandacht van een topspeler is ook in correspondentiedammen geen genoegen. Het lijkt dan of je in een gehaktmolen terechtkomt. In twintig zetten tijd ging het van een veelbelovende stelling naar wat minder tot hopeloos, maar niet reddeloos. Twintig zetten, waarin de wereldkampioen per zet twintig keer zoveel tijd nam als gebruikelijk en twee computers soms de hele nacht liet doordraaien. Tot de 55e zet was er wellicht nog redding mogelijk. Daarna zag de computer de stand in de eindspeldatabase en was elke volgende zet zinloos. De arbiter heeft op de 72e zet de partij beëindigd wegens tijdsoverschrijding...