Alledaags geluk

COLUMN - Eigenlijk waren Anne Rats en Koen Wouters op zoek naar de typische Schiedammer waar we het met zijn allen zo vaak over hebben, niet onszelf en onze vrienden, maar die anderen: de mopperende meute, de foeteraars en de zeurkousen, de lui die 'op zijn Schiedams' gelijk stellen met 'op zijn janboerefluitjes'. Ze organiseerden een soort spreekuur in het winkelcentrum Spaland om het chagrijn, de woede en de weerzin van de Schiedammers eens goed op te tekenen. Wat bleek? De Schiedamse kankeraar bestaat alleen in onze fantasie. Hij diende zich niet aan. Wel kregen zij talloze verhalen te horen over alledaags geluk, bijzondere ontmoetingen en relaties die al meer dan veertig jaar standhielden.

Schiedammers blijken bescheiden ambities te hebben. Ze willen het naar hun zin hebben, liefst samen met iemand van wie ze houden. Als dit eenmaal bereikt is maken zij zich niet meer zo druk. Laat staan dat ze zich opwinden over misstanden en verkeerdheden. Daar komt toch alleen maar meer ellende van, weten ze. Je vreet je op en er verandert niets. Daarom vertelden zij Anne en Koen liever over de avond waarop ze die leuke jongen of dat spannende meisje hadden ontmoet: in de stad natuurlijk of anders op dat filiaal van Schiedam in de buurt van Baarle-Nassau, de camping Ponderosa.

Ook daar kun je een prima voorstelling maken, met humor en ontroerende momenten, zo leerden Anne en Koen ons het afgelopen weekend. Wij maakten kennis met markante Schiedammers, die onder regie van Anne en Koen hadden geleerd hoe zij het verhaal van hun alledaags geluk zonder opsmuk maar met gevoel en overtuiging moesten vertellen. Ze stonden zonder vrees of gêne op het podium midden in de Hof van Spaland, waar de voorstellingen werden gegeven. Deze waren samengesteld op grond van de getuigenissen die op straat waren opgetekend. Hun verhalen werden omkranst en soms dooraderd door optredens van het koor Orpheus en de Schiedamse meidenzanggroep Caffeine. Zij gaven de voorstelling sfeer en legden extra accenten waar het nodig was. Een keer was er zelfs een soloballet.

Je krijgt een goed gevoel van zulke producties. Na afloop vertelde Anne Rats mij dat De Stokerij dankzij steun van de gemeente de komende twee jaar onder de pannen is. Daar krijg je als Schiedammer met hart voor de zaak ook een goed gevoel van. Dat mag ook wel als je in een stad woont die klaarblijkelijk gaat voor alledaags geluk.