Als het maar goed gaat met de Sint Joris Doele

COLUMN - Paul de Graaff en zijn vrouw Martine willen de Sint Joris Doele in het oude Branderskwartier van Schiedam verkopen. De liefhebbers staan in de rij. Ze gaan er zeker een goede prijs voor maken. Hebt U er ook een oogje op? Vraagprijs: anderhalf miljoen. En misschien is dat wel ‘vanaf’.

Willen we de berichten in de media geloven, dan zijn Paul en Martine met een bezwaard hart tot dit besluit gekomen. De Sint Joris Doele waren te huur voor bruiloften, partijen en kleine zakelijke bijeenkomsten. Ook is het al jaren het hoofdkwartier van de Schiedamse jazz. Ik herinner me nog dat ik er een prachtig optreden heb gezien van Ellen ten Damme. Ze zong met een hoge hoed op prachtige Franse en Duitse chansons. Ze paste precies bij de stijl van het interieur. En ze is hartstikke klein van stuk, die Ellen ten Damme. Dat had ik nooit gedacht.

Toen Paul de Graaff 33 jaar geleden de Sint Joris Doele betrok, was het een vervallen, uitgewoond en door brand beschadigd pand.

Het stadsbestuur liet het forse gebouw in 1743 neerzetten als onderkomen voor de Sint Joris Doele, een van de twee Schiedamse schutterijen. Het ontwerp was van stadsarchitect Arij van Bol’Es. Als zodanig heeft het dienst gedaan totdat de overheid in 1906 alle schutterijen, een soort militaire burgerwachten, ophief.

De gemeente heeft de Sint Joris Doele jarenlang misbruikt als ontmoetingsplek van wat heette de ongebonden jeugd. De gemeente had echter weinig over voor het onderhoud van het gebouw zodat het in staat van verval raakte. Als klap op de vuurpijl kwam er brand. Wat Paul de Graaff, modefotograaf van stiel, in 1989 kocht, was niet veel meer dan een bouwval.

Met heel veel geduld, ijver en goede smaak heeft De Graaff – geholpen door zijn Martine – de Sint Joris Doele in oude glorie hersteld. Omdat hij er een zalencentrum in vestigde, leerden meer Schiedammers dan ooit het gebouw van binnen kennen. Paul en Martine wisten een atmosfeer te scheppen die recht doet aan de geschiedenis van het gebouw. Tegelijk gaven ze al hun gasten het gevoel dat ze welkom waren onder hun bijzondere dak. Het gaat hier om een speciaal talent dat het Opperwezen lang niet aan iedereen uitdeelt.

En nu wordt dit pronkjuweel van de hand gedaan. Paul de Graaff heeft al een jaar lang geen (betalende) bezoekers mogen toelaten. Hij is niet optimistisch over een snelle terugkeer van het normale leven. Gelukkig heeft hij over fotografieopdrachten niet te klagen.

Dus…

Het begrijpelijke besluit van Paul en Martine is een slag voor Schiedam. Het is maar de vraag of de nieuwe koper net zo veel liefde voor het gebouw kan opbrengen als dit paar, dat tenslotte de Sint Joris Doele voor een belangrijk gedeelte met eigen handen heeft gerestaureerd. Natuurlijk: het is een rijksmonument en je kunt er als eigenaar niet vrijelijk in te keer gaan. Toch is het goed mogelijk dat het markante bouwwerk, net als andere Schiedamse monumenten, vol geplempt wordt met koopappartementjes. Dat zou jammer zijn. We kunnen alleen maar hopen en bidden dat de nieuwe eigenaar een bestemming kiest die het gebouw toegankelijk maakt voor ons Schiedammers. Er zit een horeca-bestemming op. Dus wie weet dienen zich investeerders aan die het werk van Paul en Martine willen voortzetten.

Hoe dan ook, dit sympathieke paar verdient onze grote waardering en dankbaarheid om de liefde waarmee het een prachtig Schiedams monument zoveel jaren heeft beheerd.


Naschrift: In de vorige versie van dit stuk schreef ik dat de ongebonden jeugd eraan heeft bijgedragen dat de Doele in verval raakte. Inmiddels ben ik erop gewezen dat dit heel onrechtvaardig is. Ik heb de betreffende zinnen dan ook verwijderd met excuus aan de betrokkenen. De Doele is in de tijd van de ongebonden jeugd wel ernstig in verval geraakt maar dat komt omdat de eigenaresse - de gemeente - weinig tot niets deed aan het onderhoud. Na de fatale brand trok de gemeente de handen ervanaf en er is zelfs sprake van geweest op de plek van de Doele een kantoorflat neer te zetten.