De tante van Charley, suggesties voor stadstoneel

De tante van Charley werd bewerkt en uitgevoerd door Jon van Eerd

COLUMN - Het is Hamlet wat de klok slaat de laatste dagen. Schiedam maakt zijn imago van cultuurstad waar door de mooiste plekken van zichzelf te maken tot decor voor een toneelstuk. Zo slaagt Shakespeare voor het lokaal inburgeringsexamen.

Dit behoort een gemeentelijke traditie te worden. Ik zeg met grote nadruk en opzet niet stedelijk, want Kethel is er ook nog. Het oude dorp zou een prima decor zijn voor een theatervoorstelling. Ik zie het al op de affiches staan: 'Kethel! De operette'. Nadere ideeën bij mij te bekomen.

Maar nu iets anders. Je zult zien dat de initiatiefnemers op zoek gaan naar een ander stuk van Shakespeare of dat zij beginnen te grasduinen in het klassiek Griekse repertoire, zodat we volgend jaar worden getrakteerd op Iphigeneia in Aulis of zo. Niet doen. Kijk eens naar een ander soort klassiekers.

De Tante van Charley bijvoorbeeld van Brandon Thomas. Dit stuk beleefde zijn première in 1892. Hierin ziet een student zich gedwongen op te treden als Donna Lucia, de rijke tante van Charley. Dit leidt tot zeer veel misverstanden. Grote cast. Het is dik lachen en een van de meest gespeelde stukken in het Britse repertoire. Iedereen die echt wat van theater weet, kan alleen maar eerbied hebben voor een gezelschap dat dit stuk op een behoorlijke manier weet neer te zetten.

Van Nederlandse bodem is Rooie Sien, fel realistisch volksdrama, op basis waarvan Frans Weisz in de jaren zeventig nog een succesvolle film heeft gemaakt. Rooie Sien is geschreven door Marius Spree en beleefde zijn première op 25 oktober 1917 met zijn vrouw in de hoofdrol. Een paar dagen later schreef De Telegraaf: “Sinds zaterdag wordt de Circus-Schouwburg iedere avond bestormd en vult het grote gebouw zich tot de nok met een duizendkoppige menigte, die in ademloze spanning de lotgevallen volgt van Rooie Sien. 't Is een drama uit het Rotterdamse volksleven dat zich voor onze ogen ontrolt, spelend in een omgeving die de meeste bezoekers al zeer eigen is. Men voert ons in een danszaal op de Schiedamse Dijk, natuurgetrouw nagebootst, met het grote orgel, z'n dansende joppers en z'n lollende meiden. Wij komen in een deftig cabaret waar 't glanst van de weelde en de pgane knalt”. Enzovoorts. Er staat echt pgane. Marius Spree verdiende er zo veel mee, dat hij de hele Circus-Schouwburg kon kopen. Oudere lezers kennen Rooie Sien van vroeger. De karakters Mooie Frans en Belze Marie staan in hun leven gegrepen. Dat moeten wij in Schiedam op een prachtige manier over kunnen doen.

Of wacht: nog eentje De voddenraper van Parijs van Felix Pyat. Dat gaat over onschuldige weesmeisjes en boze schurken. Enfin, hier is het Franse origineel https://play.google.com/books/reader?id=ZOw5AAAAcAAJ&printsec=frontcover&output=reader&hl=nl&pg=GBS.PA4

Daar kun je zo de Voddenraper van Schiedam van maken, spelende in het jaar 1847.

In 1848 al was er een Nederlandse bewerking en de NRC schreef: “Wij wensen de heer Judels geluk met zijn nieuwe creatie. Jean de Voddenraper weet hij meesterlijk voor te stellen. In het voorspel de tevredenheid met zijn lot en het afzweren van de drank. Voorts de hartelijkheid waarmede hij over Marie Didier waakt, de afspraak met juffrouw Potard, het drinken bij de baron Hofman, het onderhoud met juffrouw Potard en de politie-commissaris, behoren tot die tonelen, waarin de heer Judels zich een ervaren kunstenaar toonde. Al de hartstochten, door de schrijver in het hoogst merkwaardige en sterk getekende karakter van vader Jean gelegd, wist hij voortreffelijk voor te stellen, en zijne terugroeping die onder de daverendste toejuichingen driemaal plaats had, was eene rechtmatige hulde aan zijn verdiensten.”

Zulke dingen willen we hier toch ook zien! Shakespeare komt nog wel een keertje terug.