Een visitekaartje voor Schiedam

SCHIEDAM - De Walvisch ziet er uit als nooit tevoren. In 1996 op Valentijnsdag nog weinig meer dan een rokende romp, opende de molen - ooit vernoemd naar de walvisvaart die nog floreerde in het jaar van zijn bouw, 1794 - in de week na Valentijn voor het eerst zijn deuren als museummolen.

Een gastvrij visitekaartje van Schiedam. Zoiets stond de initiatiefnemers van de grote renovatie en herinrichting van de Walvisch (De Schiedamse Molens en het Jenevermuseum)  voor ogen. En dat is het ook. De stad kon de afgelopen dagen met eigen ogen zien hoe dat uitpakt.

Terwijl vrijwillig molenaar Rens Vogelezang op de balie bezig is met het opzeilen - eigenlijk zeilt hij af, want de wind wakkert op vrijdag behoorlijk aan - ontvangt Julia van Weijen beneden de nieuwsgierige gasten. In De Walvisch zijn de molenwinkel die er vanouds zat, en het molenmuseum uit De Nieuwe Palmboom bij elkaar gebracht. De combinatie van beide biedt ruimte om iets (veel!) te leren over de Schiedamse molens, om grondstoffen voor lekkere pannenkoeken in te slaan, maar ook om een kopje koffie te drinken en een uurtje te werken op de computer, om groepen toeristen te ontvangen en te vertellen over techniek, geschiedenis en andere achtergonden van de acht molens die de stad rijk is. 

Het werk is nog niet helemaal af, zeker buiten niet, waar het opnieuw voegen van het metselwerk achter het witte - 'Christo-achtige' doek, vanwege het goed uitharden van de voegen - nog even doorgaat. Ook met het 'inwerken' van de molen zal nog wel enige tijd gemoeid gaan - "De Walvisch loopt nu veel lichter dan voor de renovate", aldus Vogelezang, en het zeil van de wieken is volgens hem nog wat stroef. Maar Schiedam kan weer pronken met De Walvisch. Behoudens de maandag op alle dagen van de week geopend.