Het geheim van Schiedam

COLUMN - Als je de gemiddelde Schiedammer naar 'Hotspot Hutspot' vraagt, krijg je waarschijnlijk een verbaasde blik terug. Waar gaat dit nu weer over? Dat is heel voorstelbaar. Hotspot Hutspot is een eetgelegenheid die teveel zijn best doet zich aan het oog te onttrekken. Je kunt van buiten nauwelijks zien dat het een restaurant is, behalve als bij mooi weer een paar tafeltjes en stoeltjes voor de deur een klein terras vormen. 

Dat is jammer want Hotspot Hutspot is gevestigd in een van de aardigste panden van oud-Schiedam. Het is in het laatste kwart van de achttiende eeuw neergezet als Armenschool. Dat betekende toen één groot lokaal waarin je wel honderd kinderen kwijt kon, die vervolgens door de meester en zijn ondermeester met harde hand in het gareel werden gehouden. Voor zover dat lukte natuurlijk. Later werd de Armenschool een gymnastieklokaal.

Alleen gebruikers kenden dit monument, want het lag verscholen tussen de gevelrijen van het Broersveld en de Broersvest, slechts door steegjes bereikbaar. Nu is dat anders geworden. De Armenschool is goed zichtbaar omdat er voor de deur een groot plein is gekomen met de naam Kloosterplaats. Het is bedoeld als een ontmoetingsplek in het centrum maar daar komt het niet zo van. De meeste passanten blijven op Broersvest of Broersveld. Van de openbare zitgelegenheden wordt maar beperkt gebruik gemaakt.

De Armenschool kent geen versieringen zoals het Sint Jacobs Gasthuis of de Beurs, die ongeveer in dezelfde tijd zijn gebouwd. Ze hoefde geen allure uit te stralen. Je loopt er nog steeds gemakkelijk aan voorbij.

Dat is een fout, zo leerden mijn lief en ik verleden week. Een fout van formaat.

Als voorzitter van het Comité Open Monumentendagen was ik er een paar jaar terug vlak voor de pandemie nog geweest. Omdat de Armenschool ook van binnen zo leuk gerestaureerd was, kreeg het een ereschildje van de Historische Vereniging Schiedam. Ook lieten wij van het comité er in een bijeenkomst met de wethouder de Open Monumentendagen van start gaan. Sindsdien was ik er eigenlijk alleen nog maar neergestreken voor een kop koffie.

Hotspot Hutspot heeft iets bijzonders: het is opgezet om mensen die – zoals dat heet –niet zo´n gemakkelijke toegang tot de arbeidsmarkt hebben, toch de kans te geven in waardigheid een boterham te verdienen. Dat geeft de bediening een bijzondere charme, zullen we maar zeggen en je moet daar wel aardigheid in hebben. Op aanraden van vrienden gingen wij er maar eens dineren. 

Ooit – veertig jaar geleden of nog langer – had ik een les geleerd van een vegetariër met wie ik aanzat aan een bruiloftsmaal in restaurant de Hooge Vuursche. Dat is tegenover Beatrix. Die tent had een Michelin-ster. ¨Zo¨, zei mijn buurvrouw, "nu zullen we eens zien wat ze echt waard zijn. Want je kunt een keuken het best beoordelen aan de hand van de vegetarische gerechten¨. Ze vertelde de bediening bijna triomfantelijk dat ze geen vlees at en vis evenmin. ¨Ik ga even met de kok overleggen¨, was het antwoord. Na enige tijd verscheen voor mijn vegetarische buurvrouw een maaltijd op tafel die zonder vlees of vis, wat ons werd voorgezet op zijn minst evenaarde. De keuken van de Hooge Vuursche was met vlag en wimpel voor de vegatest geslaagd. 

De kaart van Hotspot Hutspot kende een driegangenmenu, waarbij de gast kan kiezen uit vlees, vis of vegetarisch. Ik ging indachtig mijn vriendin aan de bruiloftsdis, die als ze nog leeft tegen de tachtig zal lopen, ik ging indachtig haar goede raad voor de aardappeltortilla met de sperciebonen. Als voorgerecht nam ik geroosterde tomatensoep en we rondden alles af met een meloen-ijscombinatie. Mijn lief liet zich een haringtartaar voorzetten. Een haringtartaar? Het gerecht was kleurig, blokvormig en heel erg lekker. Voor het mooi stond er een bloem op. Ook de aardappeltortilla viel bepaald niet tegen en we hadden nooit gedacht dat roomijs en klein gesneden watermeloen zo´n goede combinatie vormen. Het was lekker. Het was leuk. Het was op een bepaalde manier verrassend. De hele gang van zaken trouwens. 

Elke maand wordt het menu ververst.

Kortom, dat Hotspot Hutspot was iets om op te blijven letten ook al hadden de exploitanten verzuimd met grote borden aan Broersvest en Broersveld op hun bestaan te wijzen. 

Tenslotte iets wat elke Schiedammer graag ziet: de porties waren groot, de prijzen waren klein. 

PS. In het tweede weekend van september zijn er weer Open Monumentendagen. Het thema is duurzaamheid. Een monument kan alleen duurzaam zijn als het een mooie functie heeft. Nou, dat Hotspot Hutspot heeft een prachtige functie.