Kinderboerderij

COLUMN - De laatste decennia wordt Nederland overspoeld met regels en regeltjes om elk risico uit het leven weg te nemen. Ook wordt voor allerlei activiteiten erkende vakkennis vereist waar dat vroeger niet het geval was. Gemeente- en provinciale ambtenaren hebben de neiging daar een schepje bovenop te doen. Het is allemaal goed bedoeld, maar overdaad schaadt. En de overdaad schaadt soms zeer. Allerlei activiteiten die je als hobbyist in je eentje kunt ondernemen, worden ineens onmogelijk gemaakt als je het in organisatorisch verband onderneemt. 

Heel veel Schiedammers hebben dieren in huis die ze niet op de juiste manier behandelen. Meestal niet uit kwade wil maar omdat ze die op een volkomen verkeerde manier vertroetelen. Daar kraait geen haan naar. Dat mag allemaal. 

Maar, o wee als een aantal actieve buurtbewoners denken dat je bijvoorbeeld een leuke kinderboerderij kunt opzetten met leuke activiteiten voor de kinderen. Daarmee hebben ze in de Puccinistraat een zware pijp gerookt. Mind you, dat is in Groenoord waar zo vaak geklaagd wordt dat er niets voor de jeugd wordt gedaan en dat het een doodsaaie wijk is. Die buurtbewoners gingen aan het werk om iets in het leven te roepen voor de kleintjes: een kinderboerderij. Met kipjes, met geitjes, misschien zelfs met een leuk hangbuikzwijn. Verzorgd door vrijwilligers. Aanvankelijk zag het er zelfs naar uit dat ze subsidie kregen van de gemeente. Maar de gemeente kwam met meer. Die wilde dat het welzijn van de dieren gegarandeerd zou worden. Daarom was professionele expertise nodig. Anders kon niet gegarandeerd worden dat de strenge dierenwelzijnswet in zijn totaliteit werd gehandhaafd. Nu zou je zeggen dat de gemeente die professionele expertise wel zal betalen. Nee hoor, voor geen meter. Het college gebruikt dit gegeven om de subsidie te weigeren zodat de kinderboerderij van de baan is. En dan staat men verbaasd dat de burgers het opgeven en dat de kinderen overleverd zijn aan activiteiten op de straat. Wat daar de gevolgen van zijn, kun je lezen in de roman Arab van Parham Rahimzadeh over een Groenoord dat aan zijn lot wordt overgelaten. Schiedammers op sleutelposities hebben dat boek nog veel te weinig ter hand genomen: de leerkrachten, de politie, de ambtenaren, de stedelijke politiek. 

Geen wonder dat het wantrouwen in de politiek en de staat toeneemt. De staat helpt je niet. De staat zit je in de weg met zijn regels en verboden. Het wordt tijd dat Nemesis, de godin van de wrekende overheid, het veld ruimt.