Twee verwante zielen

Hubert Beckman bracht een grote verzameling ansichtkaarten bij elkaar; Herman Noordegraaf op de foto onder de column

COLUMN - In dit feestelijke jaar voor Schiedam zijn twee bijzondere mensen heengegaan. Afgelopen dinsdag werden we geschokt door het overlijden van Herman Noordegraaf. In juli werd Hubert Beckman naar zijn laatste rustplaats gebracht. Het waren allebei uitgesproken persoonlijkheden. Op het oog verschilden zij danig van karakter. Toch hadden Herman en Hubert veel gemeen. Ik moet dezer dagen dan ook aan allebei denken. 

Hubert en Herman stelden in hun werkzame leven allebei vakmanschap centraal. Dit uitgeoefend met de grootst mogelijke ernst en precisie. Ze deden dat respectievelijk bij de instrumentmakerij van Madern in Vlaardingen en aan de universiteit, maar dat maakt geen verschil. De wetenschappelijke graden zijn rechtstreeks ontleend aan die van de middeleeuwse gilden. Je kunt ook zeggen: ze deelden hetzelfde verantwoordelijkheidsgevoel. Ze hadden allebei een vaste hand. Die van Hubert herken je in zijn werkstukken, die van Herman in zijn formuleringen. Zijn teksten zijn zeer leesbaar maar hij doet geen enkele concessie aan de kwaliteit om de boel wat meer op te leuken. Functioneren met de losse hand was zowel Hubert als Herman een gruwel.

Uit liefhebberij stelde Hubert een enorme collectie historische ansichtkaarten van Schiedam samen. Hij beperkte zich niet tot de classificatie van zijn verzameling maar probeerde ook zoveel mogelijk informatie te vergaren over wat en als het kon wie er op die kaarten stonden. Hij zocht dat uit met veel geduld en volharding. Datzelfde geduld en diezelfde volharding herken je in de boeken die Herman alleen of in samenwerking met anderen schreef. Kor Kegel memoreert op Schiedam 24 hoe hij als eerste ontdekte dat je Francois HaverSchmidt met een hoofdlerter S in het midden moest schrijven. Dat had geen onderzoeker voor hem gezien, maar Herman las nergens overheen. Zo stond ook Hubert in de wereld. 

Allebei zijn ze erg belangrijk geweest voor de geschiedschrijving van Schiedam. Ook dat hebben ze gemeen.

De laatste dagen verschijnen hun gestalten steeds weer voor mijn geestesoog. Ze straalden allebei ook nog een grote innerlijke rust uit waarop je jaloers mag zijn. 

Wat blijft is hun grote geestelijke nalatenschap. Die schat zullen wij met vrucht blijven gebruiken. 

Zo heeft dit jubileumjaar toch een rouwrand gekregen.