Een eerbetoon aan de Wiegmannen

SCHIEDAM - Het werd echt een tribute, een eerbetoon voor de Wiegmannen. Harr, Diet en Aad zaten zelf op de eerste rij, Mike Redman, de volgende generatie, net als Fleur, waren er ook. Zondagochtend was een ochtend Wiegmannen.

Margi Geerlinks had zich de afgelopen maanden verdiept in de vier bananendozen bij Harr, ‘de archivaris van de familie’. De nummers 39 tot en met 42, daarin zat de familiegeschiedenis, in woord en beeld. Samen met vele werken van de creatieve en productieve Diet en Harr en Mike, vermaakten de tientallen bezoekers zich prima. 

Het was een ontmoeting belegd door het Cultureel Forum Schiedam, die meestal zo twee keer per jaar een lezing of rondgang op een cultureel thema verzorgt. Het plan voor deze keer was al lang geleden gemaakt. Lang ook voordat Harr ziek werd. Veel van de bezoekers waren blij hem te zien en weer even bij te kunnen praten.

Geerlinks had veel te veel opgestoken en uitgediept over de familie om in kort bestek te kunnen vertellen. Maar wat uit haar verhaal naar voren kwam is dat de Wiegmannen in een lange traditie staan van artistieke mannen en vrouwen. Vader Theo, ook wel Doop (naar Theodorus) was in het ouderlijk huis op de Tweede Tuinsingel vaker wel als niet achter de schildersezel te vinden. Maar ook diens vader Gerrit, bijna honderdvijftig jaar geleden geboren in Delfshaven - ‘ook dicht bij het zakkendragershuisje aldaar’ - schopte het tot de kunstacademie. Gerrit was vooral van de stillevens, Theo van de havengezichten. Geerlinks leerde dat ook Gerrit al de ervaring had in een lange traditie van schilders en tekenaars te staan. Kees van Dongen, de Kees van Dongen, was vriend van Gerrit. Broer Harry zag meer in de kunsthandel. Ook de zus van Theo was artistiek en kreeg ‘koninklijke financiële ondersteuning’ voor haar eindexamenwerk. De neven Piet en Matthieu konden er ook wat van met penseel en doek en worden tot de Bergense School gerekend.

Theo exposeerde verschillende keren in het Schiedamse Stedelijk Museum. En verbazingwekkend is deze efficiënte tijden: hij had al een maecenas, een weldoener, die maakte dat hij twee jaar op ‘atelierreis’ kon naar de Verenigde Staten. Het dagboek van die reis, in 1938 en 39 is naar verluidt ooit gedeponeerd bij een notaris, maar nog altijd zoek. En hij werd in 1936 al door de toenmalige prinses Juliana bedankt, en… Geerlinks had nog wel uren door kunnen gaan, maar het werd tijd voor de film Anagram, gemaakt door Mike Redman. En daarna ging het een paar straten verder, naar het atelier van Diet in de Zalmstraat. 

Het werd zo een leerzaam, warm en emotioneel dagje.