Bijzondere ervaring voor Siem - plus: cadeau voor iemand anders

SCHIEDAM - Dat hij zo veel avonturen zou beleven, kon Siem Kleijwegt ook niet bedenken toen hij op 3 november 2021 van de kapper naar huis kwam, in de wetenschap dat hij daar voor een heel lange tijd niet terug zou komen. Siem spaarde zijn haar. Tot de kapper daar vorige week toch de schaar in zette.

De dertienjarige Schiedammer had gezien, bij het Jeugdjournaal, hoe twee broers hun haar lieten groeien, om het te kunnen doneren zodra het lang was. Dat leek hem ook wel wat. Maar hij was pas zeven jaar, en kon niet bevroeden hoe lang je bezig bent om een lange staart te kweken. Maar hij vergat zijn idee niet, en twee jaar later kwam het er van: hij ging zijn haar laten groeien. 

Dat was best wel werk. Want lang haar is bewerkelijk, zo leerde Siem, die na de zomer de overstap maakt van Spieringshoek naar de Sint Jozef Mavo. Je moet je haren extra goed verzorgen, wil het er een beetje uit blijven zien. En klitten zijn bijna onvermijdelijk, zeker als het haar gaat krullen. Dan maar staartjes maken, maar dat is ook een vak dat je moet leren. En dan ook nog waterpolo spelen: al dat haar moet dan dus onder de cap. 

Daar bleef het niet bij. Als Siem iedere keer een ijsje had gekregen als hij werd aangesproken als meisje, dan was hij nu tonnetje rond. Het kwam zelfs voor dat andere jongens in de war raakten, omdat ze dachten in de meisjeskleedkamer te zijn aanbeland toen ze Siem van achteren zagen. Iets soortgelijks gebeurde op vakantie, in Nieuw Zeeland, toen een man heel boos werd omdat hij Siem in het mannentoilet zag, nota bene voor een urinoir. Meestal antwoordde hij dan gewoon dat hij een jongen was. Maar soms liet hij het gewoon zitten, want ja, ook zo gênant voor die ander hè.

Maar het deerde Siem niet echt; hij zette door. Krullen kan je na enige oefening ook wel in bedwang houden. En het haar groeide en groeide. Tot het in de buurt kwam van de dertig centimeter die wordt gevraagd door de pruikenmakers, die haarstukken maken voor mensen die vanwege kanker en de behandeling daarvan, hun haar hebben verloren. En het haar van Siem werd nog langer. Toen het er vorige week vanaf ging, waren de vlechten die kapper Brain Wash - in Vlaardingen, die de vereisten van de Nederlandse Haar Stichting kent - af kon knippen tenminste die dertig centimeter lang, met uitschieters naar veertig centimeter.

Siem besloot nog eens stapje extra te doen en begon een actie voor Ki-Ka, kinderen kankervrij. Hij riep mensen op hun deel te doen: Siem zorgt voor haar, maar ieder kan wat geld bijdragen. Dat deed hij via deze website. Ondertussen staat de teller daar op 1700 euro.

Ki-Ka vond het maar wat mooi wat Siem allemaal deed. Hij kreeg een t-shirt van de organisatie, dat hij aantrok toen hij vorige week naar de kapper ging: de lokken gingen ervan af. Twee kapsters pakten samen het klusje aan, door eerst vlechten te maken en die af te knippen. Ze waren onder de indruk van het mooie, lange, blonde haar; dat zouden ze zelf ook wel willen hebben, zo zeiden ze tegen Siem. Die dacht zelf alleen maar, hoe meer van zijn haar er al doende afging: ‘wow, wat kort’. En toch ook wel: oh ja, dat ben ik!

En toen had hij weer een kort koppie. Dat was even wennen - nog meer voor zijn zus en broer, moeder en vader, zijn klasgenoten en vrienden, dan voor Siem zelf. Alhoewel: het scheelt wel he, lekker zonder al te veel gedoe aan je haar gewoon de deur uit. En mensen reageren net zo enthousiast op zijn korte als op zijn lange haar.

Binnenkort - eerst nog even op vakantie - gaat Siem, samen met zijn gezin, de vlechten brengen naar de Nederlands Haar Stichting. Zodat iemand daar ook weer plezier - en eigenwaarde - aan kan beleven. En daar was het hem immers allemaal om te doen geweest.