En op dik honderd miljoen zijn we nog trots ook...

COLUMN - Ik krijg het toch niet uit mijn gedachten, iets wat me van de week te binnen schoot, met de krant op schoot. 

Er was een nieuwe opbrengst van de nationale actie voor de slachtoffers van de aardbeving in Syrië en Turkije. Die was opgelopen van 88 miljoen euro naar 105 miljoen euro. Van vijf naar zes euro per Nederlander zo’n beetje. Dat kan meer, maar is op zich best een mooi resultaat, waarmee in de twee landen best iets kan worden gedaan. Ook al gaat het om tenminste veertigduizend doden en honderdduizenden gewonden. Om over het aantal daklozen maar niet te spreken… Verschrikkelijk, niet te lang bij stilstaan, anders doe je helemaal niks meer. 

En vandaag de krant: giro 555 heeft heel veel geld opgehaald voor Oekraïne, waar duizenden en duizenden mensen gevlucht zijn van huis en haard. Ik zie nog de beelden van Mariapol in puin voor me. En dan al die andere kapotgeschoten steden en dorpen… 183 miljoen droegen we al bij.

Ik had ook een stuk gelezen met Karl-Heinz Rummenigge, waar we ooit heel boos om waren, omdat hij zo vaak scoorde tegen Nederlandse clubs en het nationale elftal. Hij maakt zich druk om de wanverhoudingen in het internationale voetbal, ook al is hij lang verbonden geweest aan Bayern München, ook niet de meest armlastige club. Schandalig vindt hij het: Chelsea, sinds kort niet langer in handen van een Rus maar van een Amerikaan, gaf ‘dit seizoen al ruim vijfhonderd miljoen euro uit aan nieuwe spelers’. U leest het goed: bijna vijf keer het bedrag dat ‘we’ met zijn allen over hadden voor de aardbevingsslachtoffers - en waar we nog best trots op waren.  Dik twee, bijna drie keer zo veel als wat we als Nederland bijdragen aan die honderdduizenden, miljoenen die alles kwijt zijn.

Moet ik meer zeggen? In de wereld zit het echt goed scheef, met mensen die van gekkigheid niet weten wat ze met hun geld aanmoeten, en mensen die echt geen rooie cent hebben, om hun bestaan op te bouwen. 

En hier in Schiedam? Het zal niet anders zijn. Drie miljoen Nederlanders boeken in januari een vakantie, meer dan ooit. En anderen zijn al vele jaren niet op vakantie geweest, kunnen zich er bijna geen voorstelling meer van maken. Het is oneerlijk verdeeld in de wereld.