Hulde voor een Schiedamse sterke vrouw: Nouchka Fontijn

SCHIEDAM - Op een warme avond kwam Nouchka Fontijn vanavond thuis in Schiedam.

Ze werd de afgelopen dagen een beetje geleefd. Maandag met de vlucht uit Tokio, met een onthaal op Schiphol, gisteren in het Catshuis en op Scheveningen, vandaag op Papendal en vanavond dus in Schiedam, bij haar club Mesa Sport. 

De temperatuur liep op, ook door het hartelijke onthaal. Dat werd verwoord door Jose Medina, door Cor Lamers, door Hans Kroon, door Enrico Cruz, Hennie van Bemmel en door Boris van der Voorst. Dina Medina zong ‘Simply the best’. Nouchka nam het allemaal stralend in ontvangst. Ook het erelidmaatschap van de Nederlandse boksbond, ook de attenties van de gemeente Schiedam.

Altijd zichzelf, stelde Medina, manager van Mesa Sport. Betrokken, loyaal, met een grote gedrevenheid en gedecideerd, maar ook bescheiden en nieuwsgierig. Vijftien jaar geleden kwam Fontijn voor het eerst bij hem binnenlopen, een meisje, nu is ze ‘een inspiratiebron, puur en mooi, van binnen en buiten’, aldus Medina. 

Zo vielen de olympische bronzen medaillewinnares vanavond vele loftuitingen ten deel. En vele wensen voor nu en de nabije toekomst: dat de medaille mag voelen als goud, dat ze samen met partner/coach Abdul Fkiri snel stappen kan zetten op weg naar een nieuwe carrière - de gemeente wil haar daarbij ondersteunen, aldus de burgemeester. “Het is een beetje een blanco cheque, maar we gaan dat samen invullen”, aldus Lamers, voor hij de bloemen aan Fkiri gaf. De burgervader zette Nouchka in het rijtje sterke vrouwen van Schiedam, naast Aleida en Liduina. “Ik wil je niet op een troon zetten..." 

Boris van der Vorst, voorzitter van de Nederlandse Boksbond, zette de prestaties van Fontijn in een duidelijk kader. “Hoe knap is het om twee opeenvolgende spelen een medaille mee te nemen?! Ongelofelijk knap.” De boksvoorzitter onderstreepte dat boksen weliswaar een zeer individuele sport is - ‘het liefst wil je de ring uit’, zeker als de tegenstander sterker blijkt, ‘je staat er alleen voor’ - maar dat ook een team onmisbaar is om tot prestaties te komen. Van verschillende ‘collega’s’ uit het buitenland ontving hij gelukwensen voor de prestatie van Fontijn: ‘een voorbeeld van vastberadenheid en mentale kracht’ werd ze genoemd, en een ware ambassadrice van de bokssport.

Hans Kroon, haar ‘performance trainer’ is naast Fkiri waarschijnlijk de persoon met de grootste rol in de prestaties, zo onderstreepte Nouchka Fontijn zelf. Hij verwoordde zijn ‘liefde’ voor zijn pupil in een gedicht. Het waren bijzondere tijden, samen. Van Bemmel, bondscoach van de boksers, stelde ‘uit de grond van zijn hart’ dat Nouchka veel voor de bokssport in Nederland betekend heeft. Met dank aan haar ‘gedrevenheid en passie’. Hij was onder de indruk hoe ze, samen met Fkiri, met de rest van het team omging. En hoe zij in de wedstrijden in Tokio veel veerkracht in de ring opbracht. “Want je moest echt hard vechten.” In de twee gewonnen partijen, en ook in de verloren partij. “Geweldig hoe je met veel uitstraling en overtuiging hebt gebokst”, aldus Van Bemmel. Collega Enrico Cruz, de enige andere Nederlandse bokser die in Tokio in de ring kwam, bood Nouchka een trofee aan, behorend bij het erelidmaatschap. Het stralend middelpunt van de avond gaf Cruz lof omdat hij twee Olympische Spelen achter elkaar haalde.

Zoals Nouchka Fontijn in haar dankwoord terugkeek op mooie tijden, ok, ook zware trainingen, maar vooral bijzondere ervaringen, en het woord afscheid of stoppen niet in de mond nam. Hetgeen de hoop bij sommige aanwezigen levend hield…