Illegaal roken

COLUMN - Schiedam staat regelmatig nogal hoog in kampioenschappen waar je niet trots op hoeft te zijn. Nu weer blijken we goed te scoren als het gaat om de consumptie van illegale rookwaar. Zie dit artikel. Veertig procent daarvan komt niet uit de gemakswinkel om het maar zo te zeggen. Althans dat mag je hopen. Regelmatig publiceren de boa´s een berichtje dat ze weer een winkelier hebben betrapt op handel in smokkelsigaretten. Ook bestaan in Nederland zelf al ondergrondse sigarettenfabriekjes.

De overheid denkt burgers van de nicotine af te kunnen houden door rookwaar steeds duurder te maken. Als de mensen de bodem van hun portemonnee zien, dan komen ze wel tot rede, zo wordt er gedacht. Regelmatig zien we op de tv allerlei influencers – vaak longartsen – die nog hogere accijnzen eisen.

Men leert het blijkbaar nooit.

Ik zal het maar bekennen: ik was vroeger een zware roker. Mijn geliefkoosde merk was Caballero zonder filter. Ik kocht ´s morgens in de kiosk van station Nieuwland mijn eerste pakje, het tweede in de lunchpauze en het derde na afloop van de werkdag op station Hollands Spoor. ´s Morgens stak ik direct na het opstaan, gezeten op de bank in de woonkamer, mijn eerste sigaret op. Daarna volgde pas de douche. Ik had dat nodig, maakte ik mezelf wijs, om echt wakker te worden.

Toen werd met ingang van 1 januari 2004 het roken op de werkplek verboden. Herman Vriesendorp, onze adjunct-directeur, wiens naam ik achteraf met ere noem, was een echte nicotinehater. Hij handhaafde het verbod onmiddellijk en schiep geen faciliteiten voor rokers. Die moesten maar in de fietsenstalling gaan staan. 'In feite', dacht ik, 'in feite moet ik nu elke dag een gedwongen stoppoging ondergaan. Ik kan er beter helemaal mee ophouden. Cold Turkey.' Nu volgden afschuwelijke maanden. De ontwenningsverschijnselen waren niet misselijk en deels van psychische aard. Ik werd driftig op het agressieve af en mijn productiviteit leed enorm. Ook nam ik erg foute beslissingen. Maar ik hield het wel vol. Tip voor stoppers: doe niet aan zelfmedelijden. Richt je agressie niet op de sigarettenindustrie of mensen in je omgeving, behalve als ze proberen je weer aan de peuk te krijgen. Word boos op de ontwenningsverschijnselen en je lichaam zelf, die je dit aandoen. Hun zin zullen ze niet krijgen! Ga naar bed als de ontwenningsverschijnselen niet meer te dragen zijn. Mijd zo mogelijk alcohol want dat tast vastbeslotenheid aan. Dit – en dan vooral de woede op mijn eigen lichaam – heeft mij geholpen vol te houden. 

Nu ter zake.

De sigarettenhaters hopen op een rookvrije generatie in 2040. Dat kun je maar beter vergeten. Mensen zullen altijd naar verslavende middelen grijpen. Ik denk niet dat je het aantal rokers in Nederland ooit onder de twintig procent kunt krijgen. Het zal ongetwijfeld helpen de sigaret voor jongeren onbetaalbaar te maken, maar er zullen weinige rokers vanwege het geld stoppen.

Als ik nu nog rookte, zou mijn verslaving €41,25 per dag kosten. Dat komt neer op €15.056,25 per jaar. Dan zou ik nu zeker beladen met schulden elke avond mijn toevlucht moeten zoeken in de Vlaardingse daklozenopvang. Roken is zo duur geworden dat het tot je financiële ondergang kan leiden.

Dat zal ook regelmatig met nicotineverslaafden het geval zijn. Tegelijkertijd ontstaat er een markt voor goedkopere tabak. De drugsmaffia heeft die ongetwijfeld al lang ontdekt en daarom is veertig procent van de in Schiedam gerookte sigaretten illegaal.

Als je drugs verbiedt of onbetaalbaar maakt, is dat het onvermijdelijk gevolg. Je levert een bijdrage aan de uitbouw en de instandhouding van Nederland narcostaat en Schiedam narcostad.

Leven is kiezen. Wie een rookvrije generatie nastreeft, krijgt dit erbij.

Het is niet anders.