Wat je aan kunt treffen na een melding huiselijk geweld

SCHIEDAM - Hoofdagent Romy van de politie Schiedam doet op sociale media uit de doeken wat zij en een collega aantroffen toen ze afgingen op een melding van huiselijk geweld.

“Op zaterdag 2 december kregen mijn collega en ik een melding van huiselijk geweld, waarbij een vrouw hard om hulp zou schreeuwen. Meer informatie had de meldkamer niet voor ons. We zetten de blauwe lampen en de sirenes aan en gingen zo snel mogelijk naar de Rotterdamsedijk in Schiedam. 

We kwamen aan bij het adres en gingen het portiek in. Het eerste wat we zagen was een behoorlijk grote hoeveelheid bloed op de grond bij de voordeur.

Overal zaten bloedspetters, op de vloer, de muren, trapleuning… De voordeur van de woning waar het om ging stond open. Het glas in de voordeur was kapot en lag verspreid over de vloer. We konden naar binnen kijken. Het bloedspoor liep verder de woning in…

We wisten niet goed wat we aan gingen treffen, maar we wisten dat er iemand flink gewond zou moeten zijn.

We liepen door de bebloede gang naar de woonkamer en zagen daar een man die, tot onze verbazing, rustig op een stoel zat met een biertje en een sigaretje in zijn handen. Om hem heen lag een plas bloed op de grond. Het bleek dat de man sterk onder de invloed van alcohol was. We zagen dat uit de verwondingen aan zijn arm het bloed naar beneden druppelde. Een collega van de hondenbrigade legde gauw een tourniquet aan om het bloeden te stoppen.

We keken rond en zagen dat alles in de woning onder het bloed zat. De man had de ruiten in de voordeur kapotgeslagen en had hierbij zijn arm opengehaald.

Gelukkig bleek er met de vrouw des huizes niets aan de hand te zijn. De gewonde man moest vervolgens mee met de ambulance, waarin hij erg onrustig werd. Hierdoor moesten er drie collega’s in de ambulance meerijden naar het ziekenhuis, om de boel onder controle te houden. Dit doen we om de veiligheid van het ambulancepersoneel te waarborgen.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis werd de man geholpen aan zijn verwondingen. Dit ging erg moeizaam en dus moest hij ook hier nog onder bedwang worden gehouden. Uiteindelijk werd de man rustiger na medicatie gekregen te hebben, waardoor wij weg konden.

Zo zie je maar weer: je weet niet altijd waar je als hulpverlener in terechtkomt en hoe mensen zich zullen gedragen."