Er rust geen vloek op Schiedam maar zegen

Foto; Richtje Haarsma

COLUMN - De avond viel over de Lange Haven, de lantaarns dimden langzaam om plaats te maken voor artistieke verlichting op de herenhuizen en de Havenkerk. Duizenden mensen stonden aan de waterkant. Ze hadden eerst Ellen ten Damme toegejuicht.

Nu naderde langzaam de boot met burgemeester Bergmann en Janny van der Heijden. Zij zouden beiden de landelijke start van Open Monumentendagen verrrichten door met een gouden sleutel tegen de deuren van de Havenkerk te slaan. Ik stond geleund tegen een van de grote pilaren voor de ingang van de kerk, samen met mijn lief. Ik hield mijn hart vast. Als voorzitter van het Comité Open Monumentendagen Schiedam had ik de hele dag de buienradar geraadpleegd. De voorspellingen waren niet mals. Er was er zelfs één die precies om acht uur ´s avonds zware regens boven Schiedam beloofde. Zou er dan toch een vloek op deze stad rusten, dacht ik. Stel je voor dat de hele boel verregende, terwijl het de bedoeling was met deze nationale opening aandacht te trekken in het hele land.

Maar er viel geen druppel uit de lucht. De temperatuur bewoog zich net onder de twintig graden, precies wat je nodig hebt voor activiteiten in de open lucht. Iedereen kon de conversatie op de boot tussen Janny en burgemeester Bergmann volgen. Hij beschikt duidelijk over theatrale talenten en als André van Duin eens een keer verhinderd is om zo´n toeristische tocht met Janny te maken, dan kan onze burgemeester hem gemakkelijk vervangen. Alles ging boven verwachting lekker.

De boot meerde aan. Janny en de burgemeester stapten voor de Havenkerk van boord. Toen zagen zij een waanzinnige show van twee spuitgasten. Een andere term heb ik daar niet voor. Ze stegen tot de nok van de herenhuizen, omhoog gehouden door een keiharde waterstraal die voor de opstuwing zorgde. Zo voerden zij een dans uit. Het was spectaculair. Het zette de stad letterlijk in een nieuw licht. Het publiek juichte. Er kon niets meer verkeerd gaan, tenzij er toch nog hoosbuien kwamen. Maar die bleven uit. 

Na de opening verspreidden de duizenden zich door de stad. Voor de branderij/distilleerderij van het Jenevermuseum verdwong zich een menigte in de hoop toelating te krijgen. Ik denk niet dat ze daar ooit zoveel bezoekers tegelijk hebben gehad. Uit de Walvismolen kwamen berichten over grote belangstelling van Koreanen en Japanners. In de kom van de Schie bij het Zakkendragershuisje stond operazangeres Lotte Bovi als een sprookjesprinses midden op het water. Ze zong liederen op de grens tussen klassiek en volksmuziek, begeleid door een klein barokensemble. Het publiek luisterde met open mond. Voor veel mensen was het misschien de eerste keer dat zij met deze muziekstijl kennis maakten. Dit was Schiedam op zijn best en ook een Schiedam dat veel bezoekers aan de opening van Monumentendagen op die manier nog niet kenden. Zelfs al waren ze hier geboren. 

Wat een opluchting. De leden van het Comité Open Monumentendagen en de mensen van het Bureau 750 - die een heel groot aandeel hadden in organisatie en opzet van deze prachtige avond - kwamen na afloop van het programma breed glimlachend de Havenkerk binnen. We wilden een korte nabespreking houden met aandachtspunten voor de volgende dagen.

Er waren geen aandachtspunten. Het was goed zo.

Ik glimlachte ook en moest denken aan Lotte Bovi midden op de Schie. Achter haar stond een lage afnemende maan. Het geel contrasteerde prachtig met het wit van haar breed over het water uitgespreide jurk.

Waternimf in de avond. 

Iedereen welgemoed. 

Er rust geen vloek op Schiedam maar zegen.