'Ik kon de woede, pijn en het verdriet in zijn ogen lezen...'

Het meisje was samen met haar kindje van drie maanden nergens meer te vinden; foto: stock

SCHIEDAM - Hoofdagent Samantha van de Schiedamse politie deelt een verhaal uit de praktijk met haar volgens op sociale media. Een verhaal over kinderen en jeugdzorg.

Zij schrijft: "Een paar weken geleden heb ik het voor het eerst echt moeilijk gehad tijdens mijn werk." Samantha werd gebeld of zij samen met collega's naar het Van der Valk Hotel in Schiedam wilde gaan om een aanhouding te verrichten. "'Natuurlijk', zei ik enthousiast. Mijn collega vertelde mij dat er sinds kerst een minderjarig meisje vermist was. Dit meisje was samen met haar kindje van drie maanden nergens meer te vinden. Het meisje was uit haar ouderlijke gezag gezet en het gezag over het kindje lag nu bij jeugdzorg. Oef... Dat is een zeer heftige situatie. Toen mijn collega en ik bij de politiebus aankwamen en het meisje met haar kindje achterin plaatsten, werd plotseling de deur opengetrokken. Een hele boze, grote man stond voor me. Ik kon zijn adem tegen mijn gezicht voelen, zo dicht stond hij op mij. Hij was boos. Wat zeg ik, hij was woest. Ik kon de woede, pijn en het verdriet in zijn ogen aflezen. Ik had ook het gevoel dat hij mij elk moment kon slaan."

Hoofdagent Samantha probeerde rustig te blijven en met hem in gesprek te gaan. "Hij schreeuwde dat ik zijn schoondochter en kleinzoon moest laten uitstappen. Het kindje begon hard te huilen. Ik keek verder en zag nog meer mensen en ik zag een jongen staan. De vader van het kindje. Ook hij was woest en tegelijkertijd intens verdrietig. Uiteindelijk kreeg ik iedereen rustig en konden mijn collega en ik, met het meisje en het kindje, vertrekken. Op het politiebureau nam ik het meisje van het kindje over. Mijn hart brak toen ik zag hoe zijn moeder in elkaar stortte. Ik gaf het kindje weer over aan de collega's van de recherche en liep naar buiten. Ik kon mijn tranen niet meer inhouden."