Soms is er in de Tweede Kamer iets moois te horen

COLUMN - Ik werd vandaag door een vriendin gewezen op een fragment uit de Tweede Kamer, ik sluit het hier bij. Kijk het gerust als u tijd hebt, het is de moeite waard.

Het leert me wat er kan gebeuren als mensen authentiek voor hun zaak gaan staan. Je kan het dan 'een heel eind schoppen', zoals mijn vader dat zou zeggen. Ik weet niet of Ingrid Coenradie - die Rotterdamse, niet de onze - het tot staatssecretaris zou hebben 'geschopt' zonder de verschrikkelijke ervaring waarover ze spreekt. Maar ik weet wel dat ze absoluut geloofwaardig is als ze erover vertelt. Je voelt de verontwaardiging, misschien wel de boosheid, maar zeker ook de vastbeslotenheid om een zelfde lot anderen te besparen. Als dat geen krachtige motivatie is om aan het werk te gaan, als volksvertegenwoordiger, als bestuurder, ten dienste van velen. Ik krijg er een kouwe rilling van...

Je wenst het anderen niet toe, maar wat zou het geweldig zijn als we tegenslag, verdriet, boosheid zouden weten om te zetten in motivatie om ons in te zetten voor de goede zaak. Bijvoorbeeld in de politiek.