'Loslaten kan pas als je weet dat iemand de juiste hulp krijgt'

INGEZONDEN - Kindermishandeling is een groot probleem, ook in Schiedam, stellen Diane Voskamp en Inge van Wingerden, werkzaam op Internationale Vos. In hun werk zien zij wat het voor kinderen betekent om het slachtoffer te zijn van geweld thuis. En dat hoeft niet altijd gepaard te gaan met direct fysiek geweld.

“Drie mensen hebben het verschil gemaakt in mijn leven.” Zo vertelde Danny Dijkhuizen. Danny was landelijk nieuws toen de toenmalige vriend van zijn moeder in een tornado van razernij zijn moeder en broertjes om het leven bracht in de Schiedamse wijk Nieuwland. Hij was elf jaar oud. Maar nu stond hij voor ons, als 29-jarige boom van een vent, te vertellen hoe drie mensen hem echt gezien en gehoord hadden en dat jochie weer vertrouwen gaven. Een verhaal van hoop en veerkracht.

Een van die drie mensen was zijn leraar van groep 8. Die zag dat hij niet dat vreselijke verhaal was, maar Danny. Natuurlijk met die vreselijke ervaring en dat gemis, maar ook met alles wat hij te bieden heeft. Dat het in dit geval gaat om mijn collega Taco die nog steeds, elke dag weer, zijn leerlingen echt wil zien en horen maakte het extra bijzonder.

Een echt Schiedams verhaal bij een bijeenkomst over kindermishandeling. Het raakte ons allemaal. Op 4 oktober organiseerde de gemeenteraad van Schiedam voor mensen uit het onderwijs, de hulpverlening, politie, WOT’s en bewonersinitiatieven een bijeenkomst over kindermishandeling. Er waren gelukkig veel vertegenwoordigers van scholen. Het was fijn om met elkaar te praten over wat we tegenkomen en waar dingen beter kunnen. Want wat er met Danny is gebeurd, is natuurlijk heel erg heftig, maar leerlingen die zo vast zijn gelopen dat er geen ruimte meer in hun hoofd is voor onderwijs, is mijn dagelijkse realiteit. Je gaat het onderwijs in om les te geven, om kinderen dingen te leren zodat ze goed hun toekomst tegemoet kunnen gaan. Maar ook afgelopen weken was ik weer zo druk met leerlingen die in de knel zitten, dat ik amper toekwam aan mijn gewone werk en eigenlijk ook geen tijd had voor deze column. Terwijl ik graag aandacht vraag voor dit onderwerp. 

Want als er constant ruzie is thuis en een leerling met haar moeder het huis uit wordt gezet, dan moet er iets gebeuren. Natuurlijk kan mijn leerling dan niet aan school denken. En als je dan hoort hoe lang de situatie thuis al zo explosief was, dan doet dat wat met je. Een heerlijk kind, dat denkt dat zij de oorzaak is van alle problemen thuis. Dat denkt dat niemand er voor haar is. Dat op school blij was in een veilige haven te zijn. En dat zijn we vaak. Dat is ook belangrijk, maar soms maak je je echt grote zorgen. En dan is er professionele hulp nodig. Dan moet je snel kunnen schakelen en moet er voldoende plek zijn waar kinderen en gezinnen op kunnen worden gevangen. Als scholen kunnen we een vertrouwensband opbouwen met de kinderen, maar we moeten het echt samen met de professionals doen. We hebben daarbij allemaal last van de strenge regels rondom privacy en de wachtlijsten bij zorg. Maar het zou ons als school al helpen als we bijvoorbeeld meer gebruik kunnen maken van gezinsspecialisten. 

Het is belangrijk dat de verschillende werelden van thuis, vrijwilligersclubs, scholen en hulpverlening goed op elkaar aansluiten. Hulpverlening is vaak onder kantooruren, maar de problemen houden dan niet op. Dat hoorden we ook van de maatschappelijke initiatieven zoals J&S. Maar ook de professionals lopen vast door de wachtlijsten voor trajecten. En ze liggen daarbij enorm onder een vergrootglas. Hebben het gevoel het nooit goed te doen. Een van de raadsleden vroeg of er voor ons ook begeleiding is en of wij ergens terecht kunnen als we heftige dingen zien en meemaken. Een mooie vraag. Leraren  gaan eigenlijk vaak gewoon door. Helaas zijn er soms incidenten, maar soms kan er daarna pas hulp worden geboden omdat die hulp dan pas geaccepteerd wordt. Want een leerling en de ouders moeten er ook voor openstaan. Ook daar liep ik verleden week weer tegenaan. Bij ons op de Internationale VOS moeten we leerlingen in twee jaar tijd voldoende klaarstomen voor het 'gewone' onderwijs. Maar we zijn met zoveel meer bezig dan alleen maar taal en onderwijs. 

Je durft vaak toch pas iemand 'los' te laten als je zeker weet dat diegene de juiste hulp gaat krijgen. Daar zou de gemeente misschien best bij kunnen helpen."

Heb jij te maken met Huiselijk geweld of maak jij je zorgen om iemand? Bij direct gevaar bel T: 112. Voor advies en hulp bel Veilig Thuis, T: 0800 2000 of kijk voor informatie op de website van de gemeente, I: www.schiedam.nl/huiselijk-geweld.

Zie ook dit artikel.