Gedicht: Wanneer jij mijn woorden vindt

Vorige week vrijdagavond kwamen zo'n tachtig mensen die wonen of werken in Schiedam 'samen op verhaal'. Op de binnenplaats van Pameijer Raam, waar in de binnenstad van Schiedam beschermd wonen wordt aangeboden, aten zij uit de keukens van verschillende culturen en werden zij onthaald op muziek en andere optredens. Zo waren er dichters van dichtbij en verweg, met ontroerende gedichten.

Wij bieden hen hier graag een extra podium. Vandaag lees je het gedicht dat geschreven en voorgedragen werd door Lisa Heinsohn Huala. Zij droeg dit voor nadat zij het vertaalde gedicht van Negash Mohamad, die ongeveer twee jaar geleden van Eritrea naar Schiedam vluchtte, had voorgedragen. Lisa Heinsohn Huala is vrijwilligster bij VluchtelingenWerk Maasdelta (locatie Schiedam) en is zelf de in Schiedam geboren dochter van twee Chilenen die naar ons land waren gevlucht wegens het in hun land aan de macht zijn van de dictator Pinochet.

Wanneer jij mijn woorden vindt

Wanneer jij mijn woorden vindt 

vergeten tussen de tegels van mijn stad

raap ze voorzichtig op en neem ze met je mee

Gelikte lippen en een strakke blik

Ogen als spiegels

of toch luiken naar andere tijden

Vergeef mijn botheid maar

terwijl wij allen gefascineerd

gepassioneerd debatteren over

meningen die er morgen

niet meer toe doen

Negeren we de in 3D full HD

opgestapelde poppenlijkjes

aan het eind van een straat

Ver genoeg om de noodzaak niet voelen

en geen oor te hebben naar...

"Niet dat er iets is dat meer waard

mag zijn dan de leegte"

Toen de liefde werd bedreven

tussen gisteren en het nu

ontstond er een mooie zooi van woorden

Mijn adem danst in mijn luchtpijp

en ik zie de horizon vervagen

Zo zouden we ons altijd moeten voelen

"Zoiets moet je voelen" zei je

En ik tik een aantal keer op mijn borst

"Je moet niet zoveel zeggen" zei je

Maar daar waar taal wordt omgezet in woorden

En letters herrijzen uit de stofjes

van mijn geest

Daar, vind ik mezelf

Lisa Heinsohn Huala