Lewis, gewoon een Schiedamse baby, maar met bijzonder verhaal

SCHIEDAM - In ieder geval één ‘schrikkelbaby’ is Schiedam dit jaar rijker: Lewis João Rocha Cidário werd op 29 februari geboren.

In Rotterdam weliswaar, maar na de aangifte van papa Higo is hij snel tot inwoner van Schiedam gemaakt.

Higo en zijn lief Anke Barendrecht wonen in Schiedam-West. Zij zijn de gelukkige ouders van een nieuwe wereldburger, die iets eerder zijn opwachting maakte dan verwacht.

“We waren op 4 maart uitgerekend”, vertelt Anke (31). En natuurlijk leidde dat op voorhand tot speculaties of de kleine op schrikkeldag geboren zou worden. “We sloten er weddenschappen op af”, vertelt Higo (38). “De verwachting was dat het de 26ste zou worden, ik dacht zelf de 25ste.” 

Maar het werd voor Lewis dus de 29ste. Dat was niet verwacht. Anke: “Ik dacht een dag van tevoren nog niet dat de kleine de dag erop zou komen.” Maar de vliezen van Anke braken op woensdag de 28ste. “Dan moet het geen 24 uur meer duren, zei de verloskundige.” Die werd om half elf ’s avonds gebeld en kwam langs. “Ik had toen nog geen weeën.” Maar om twaalf uur ging het stel toch naar het ziekenhuis.

Want er was meconium, poep in het vruchtwater vastgesteld en dat maakte een ‘medische’ bevalling nodig. Nu was het toch al de bedoeling dat Anke in het ziekenhuis zou bevallen, maar nu werd het de gynaecoloog met de verpleegkundigen van de kraamafdeling die de kleine gingen 'halen'. Nou ja, het werk was voor Anke. Die was er bovendien niet zeker van wanneer haar vliezen gebroken waren. “Misschien was dat al op dinsdag gebeurd.” Actie dus!

Eenmaal in het ziekenhuis ging het snel, ook al was het Anke’s eerste bevalling. Om negen uur ’s ochtends zag Lewis het levenslicht. Voor Anke ging alles een beetje aan haar voorbij en beviel ze zowat slapend. “Ik kreeg een ruggenprik en heb voor mijn idee vooral geslapen, bijna tot ik mocht gaan persen. Ik heb nooit gedacht dat mijn bevalling zo soepel zou lopen.” 3450 gram woog Lewis. En zegt die naam iets over een favoriet tijdverdrijf van de ouders? “Nee hoor, dat vonden we gewoon een mooie naam!”

Het gezin geniet van de geboorte. “We zitten heerlijk in onze bubbel”, aldus Anke. “Veel knuffelen, heerlijk.” Higo gunde zichzelf als zelfstandige twee weken vakantie, want het is geen doen om de aandacht voor op de kleine en moeder te houden als ondertussen de telefoon blijft gaan. “Het wereldnieuws gaat wel aan ons voorbij.” “Ja, als we zo naar hem kijken dan zijn we nog steeds verbaasd. Het begint steeds meer tot me door te dringen wat een klein wondertje Lewis is.” “Ik kan wel huilen, zo lief vind ik hem.”

Maar even wennen is het toch, zeker voor de eerste keer moeder worden. “Ik krijg er steeds meer gevoel bij. Wil hem eigenlijk niet afgeven.” Nu is het zaak ’s nachts een beetje hun draai te vinden, met voeden en slapen, want eerst voor Higo, en later voor Anke, wacht weer het werk. Ze is 'finance manager'.

En toen kwamen de reacties: ‘een schrikkelbaby’. Of: ‘lekker goedkoop zo’, maar een keer in de vier jaar jarig. Vader Higo ziet niet zo’n probleem. “Mensen die doordeweeks jarig zijn vieren hun verjaardag nu ook al vaak in het weekend. Dat zal met Lewis ook zo gaan.” Een keer op de 28ste, dan weer op 1 maart, of een andere dag. Hij, werkzaam in de informatietechnologie, is wel benieuwd hoe het zal gaan met het registreren van die schrikkeldag in automatische systemen. “Zeg maar die zorgen dat je post krijgt van bedrijven op de verjaardag.” Zou dat goed gaan? Hij weet het niet. 

Ondertussen had de halfbroer van Lewis, elf jaar oud, de zonnigste kijk op het wondertje dat zijn broer is, en de dag dat hij ter wereld kwam. “Dan blijft hij altijd jong!”