Terminus is cultureel erfgoed

COLUMN - Sommige samenlopen van omstandigheden zijn zo krankzinnig dat ze niet in verhalen of films voorkomen maar uitsluitend in de werkelijkheid. Het laatste voorbeeld daarvan is te zien op het Rubensplein. Een windvlaag treft een voorgevel van meer dan tachtig jaar oud precies op de zwakste plek. Stenen donderen naar beneden, dwars door een afdak heen en vernielen de plek waar café Terminus al decennia zijn terrasje heeft. Ook de lichtreclame gaat aan gort. Dit alles nog geen week voordat de terrassen na dik een half jaar eindelijk weer een paar uur per dag open mogen. Je verzint het niet: die precieze kracht van de wind, die nauwkeurige hoek waaronder hij het metselwerk raakt.

Er is meer beschadigd dan een pui. Terminus – klemtoon op de tweede lettergreep – is een van de laatste klassieke cafés in Schiedam. Je vindt er een biljart en kleine tafeltjes met een pluche kleed erop. Aan de bar zetelen de stamgasten die het graag over de sport hebben, waarbij zij zich inhoudelijk baseren op het AD. Er wordt natuurlijk wel eens op de I-pad gekoekeloerd maar dat overheerst niet. De gasten komen voornamelijk uit de buurt. Aan rangen en standen doet men niet in Terminus. Wie zich welkom wil voelen, hoeft maar aan één basisvoorwaarde te voldoen: géén kapsones.

Voor Terminus betekent dit ongeluk zo vlak voor de eerste mogelijkheid weer een paar centen te verdienen een ramp. Het is te hopen dat het terras toch woensdag open gaat en als we straks massaal geprikt zijn, ook de rest van de zaak.

Het is wel cultureel erfgoed.