Mason is de laatste baby van het Vlietland

SCHIEDAM - Mason werd om acht voor vier geboren, gisteren. Hij was 47 centimeter groot en woog 3310 gram. En hij is de laatste baby die in het Franciscus Vlietland is geboren. Moeder Carla Roeleveld-Morra beviel gisteren van haar zoon in de laatste dienst die in de verloskamer in Schiedam werd gedraaid. 

De nieuwe Schiedammer werd ‘gehaald’ door vader Ralph en door Kirsten Dingemans. De verloskundige van praktijk Aleida viert vandaag haar 25-jarig jubileum als vroedvrouw. Vandaag reed bij het ziekenhuis de verhuiswagen voor om de apparatuur van de verloskamers (denk aan een CTG) naar het Rotterdamse Gasthuis te rijden.

Het werd een ‘feestelijke’ bevalling, vertellen Carla en Ralph aan de telefoon, “We kreeg een soort vip-behandeling, met veel personeel en al het eten en drinken dat we wilden. De verpleegkundigen van de afdeling vonden het leuk ons als laatsten bij de bevalling te kunnen helpen.” Dingemans meldde Carla zo rond half elf in de ochtend aan. “We hadden te horen gekregen dat we tot twee uur ’s middags konden aanmelden.” Voor elven reed Ralph Carla in tien minuten naar het ziekenhuis; vijf uur later was Mason er. Zodoende had zowel de dagploeg in het ziekenhuis, als de avondploeg nog werk te doen in hun laatste dienst in Schiedam. Esmeralda en Miriam waren de Franciscus-medewerkers die bij de laatste bevalling assisteerden. Om acht uur konden zij naar huis, omdat ook het nieuwe jonge gezin naar huis was.

Ook voor Kirsten Dingemans was het een bijzondere dag. 25 jaar na haar opleiding, ook in het Schiedamse ziekenhuis, toen nog Schieland, bracht zij er voor het laatst een kind ter wereld. Emotioneel was het, zo stelt ze. De verloskamers in het ziekenhuis liggen er zo mooi bij, met uitzicht op de bij. Hoeveel kinderen zij door de jaren mede ter wereld bracht? Ze zou het niet kunnen zeggen. “Mijn vader zei ooit dat ik moest gaan opschrijven in een schriftje als ik een bevalling had gedaan. ‘Hoezo dan?’, zei ik toen, maar nu zou ik willen dat ik het had bijgehouden. Vijftienhonderd, tweeduizend kinderen in 25 jaar? Maar het kunnen er ook drieduizend zijn geweest.”

Dingemans schat dat momenteel tachtig procent van de bevallingen in het ziekenhuis plaatsvindt. Dat aandeel is volgens haar in Schiedam altijd hoog geweest. “Misschien was het zestig procent 25 jaar geleden. Heel anders dan in plattelandsgemeenten, waar maar een klein deel van de kinderen in het ziekenhuis wordt geboren.” 

Een scala aan redenen maakt dat vrouwen ervoor kiezen in het ziekenhuis te bevallen. Naast medische spelen ook culturele en sociale factoren een rol. De bevalling van Roeleveld-Morra is een goed voorbeeld van hoe het kan gaan. “Ik wilde eigenlijk in het geboortecentrum van het Sophia in Rotterdam bevallen. Maar ik begreep dat als ik een ruggenprik wilde (voor de pijnbestrijding, red.), ik dan toch naar een ander ziekenhuis zou moeten.” Het Sophia is gespecialiseerd in medisch moeilijke bevallingen.

Maar gaande de weeën sloegen de zorgen Dingemans toch om het hart: wat als de pijn te groot zou zijn? Zo werd in overleg toch de gang naar het ziekenhuis gemaakt, en dat werd als Schiedams huishouden het Vlietland. Uiteindelijk ging de bevalling daar zo voorspoedig dat er geen infuus met pijnbestrijding aan te pas kwam. 

Zodoende bleef het een verloskundige bevalling, aldus Dingemans, en geen medische. Ook voortaan kan zij die blijven uitvoeren, in het Gasthuis. “Daar zijn vier verplaatste thuisbevallingskamers beschikbaar.” Waarin dus verloskundigen de bevalling kunnen ‘doen’. Toch maakt Dingemans zich zorgen; het probleem van de extra afstand naar Rotterdam blijft. Voor ouders, helemaal die met het openbaar vervoer moeten, en voor verloskundigen die toch zo veel mogelijk van hun ‘klantjes’ willen kunnen bedienen en dus niet zitten te wachten op extra reiskilometers. En vooral extra stress. “Als verloskundige ben je eigenlijk vooral bezig met risicoselectie: voortdurend schakelen met wat haalbaar is en wat niet. Wat is het risico van wat je wel of niet doet? Halen we het ziekenhuis nog als er meconium in het vruchtwater zit?” In dat hele ‘plaatje’ van mogelijkheden en onmogelijkheden is een file het laatste wat je wilt, zo vertelt ze. De realiteit van de mensen in het ziekenhuis is een andere: die zijn daar, in de verloskamers, en wachten tot de zwangeren zich melden. 

Ralph Roeleveld werkt in Rotterdam-Noord en kent de situatie op de A20. “Tussen vier en vijf sta je eigenlijk altijd vast naar Rotterdam.” Zijn vrouw kan zich verplaatsen in de zorgen van Dingemans: “Mocht ik nog een keer gaan bevallen, dan denk ik dat ik kies voor een thuisbevalling. Bij zo’n tweede bevalling ben je zekerder, maar zeker speelt ook een rol dat je niet wilt dat je met je weeën in de file komt te staan.”

Zo gaat de risicoselectie van Schiedamse moeders en verloskundigen dus waarschijnlijk anders uitpakken de komende tijd. Ook het werk van Dingemans zal anders gaan verlopen: nu is er nog een duidelijk onderscheid tussen een bevalling gedaan door/met een verloskundige, en een medische bevalling, waarbij klinisch verloskundigen het werk overnemen, omdat er sprake is van pijnstilling via een infuus of het inleiden van een bevalling. Toch zijn dat ook handelingen die zij voor rekening kan nemen. Zoals in het verleden, waarin de verloskundige ook in het ziekenhuis de bevalling deed, waarbij de gynaecoloog alleen bij medische problemen zijn of haar aandeel nam in de bevalling. "Je ziet een verschuiving, dat wij toch weer meer zaken oppakken." Tenslotte is een tekort aan medewerkers die de bevallingen in goede banen kunnen leiden voor het Franciscus Vlietland de belangrijkste reden om versneld de verloskamers in Schiedam te sluiten, om zodoende het beschikbare personeel efficiënter in Rotterdam te kunnen inzetten.

Goed, dat is de nabije toekomst. Gisteren was het vooral feestelijk, met een tikje weemoed. “We zijn al zo lang samen aan het werk”, aldus Dingemans, doelend op de nauwe band die zij in 25 jaar met de kraamverzorgsters en verloskundigen van het ziekenhuis opbouwde. “Daar kijk ik wel naar uit, in Rotterdam. Want de samenwerking gaat gewoon door. En we gaan met nieuwe mensen samenwerken, dat is ook leuk."

Zodoende was Mason Roeleveld-Morra op 10 juli 2022 het laatste kindje dat in het Schiedamse ziekenhuis werd geboren. Tenminste, dat hopen alle vrouwen die de komende tijd moeder worden: een bevalling op de Spoedeisende Hulp zou ongewenst zijn, maar is niet uit te sluiten.