Of de karretjes van Argos Mobiel straks nog van DAM komen…?

SCHIEDAM – Mocht het Argos Zorggroep lukken om samen met de gemeenten Schiedam en Vlaardingen te komen tot behoud van Argos Mobiel in een of andere constructie, dan is het zeer de vraag of dat nog lukt met inzet van de elektrische karretjes van DAM-Nederland.

“Wij willen er graag een rol in blijven spelen”, zegt directeur Jan Markerink. Hij stelt wel voorwaarden. DAM staat voor duurzaamheid. Het moet gaan om energiezuinige voertuigen, 'geen stinkkarren, want dat past niet bij DAM'. Er is een investering nodig, want de bestaande karretjes van Argos Mobiel zijn na vijf jaar ‘op’.

Hij pleit voor dubbele duurzaamheid. “We moeten ook slim omgaan met de duurzame capaciteit. We begeleiden ook nu nog de kandidaten die chauffeur willen zijn, want het is belangrijk dat zij niet in de marge van de samenleving blijven staan. Het zijn onder anderen 50-plussers die aan het vervoeren van senioren een nieuwe zingeving ontlenen. De ouderen die gebruikmaken van Argos Mobiel zijn er heel tevreden over en de chauffeurs zijn dat ook. Dat heeft een grote sociale impact, die je niet makkelijk kunt vertalen in hoeveel euro’s dat waard is. Hoeveel vinden de gemeenten Schiedam en Vlaardingen het waard dat die mensen zich weer van waarde weten in de samenleving én hun afstand tot de arbeidsmarkt verkleinen?”

Dat DAM echter overweegt pas op de plaats te maken, is omdat de gemeenten en het reïntegratiebedrijf Stroomopwaarts de mogelijke bezuinigingen die in het nieuwe voorstel voor de komende jaren zaten niet inboeken. “Stroomopwaarts noemt geen streefgetal voor de uitstroom van mensen met een uitkering”, zegt Markerink. “Dat betekent dat niet bekend is hoeveel uitkeringen mogelijk komen te vervallen doordat chauffeurs aan een baan komen. Die bezuiniging voor de overheid is dus niet in te boeken. Ook de besparingen op de ritten tot zes kilometer in het WMO-vervoer worden niet meegenomen.” 

En daardoor is niet inzichtelijk hoe voordelig Argos Mobiel financieel en maatschappelijk uitpakt. Bovendien, zegt Markerink, is het voor DAM-Nederland schier onmogelijk om verantwoord te investeren in nieuwe voertuigen op basis van korte opdrachten.

“Wij willen afspraken voor een langere termijn, maar het afgelopen jaar wilden Stroomopwaarts en de gemeenten slechts een jaar vooruitkijken. Wij gaan voor een houdbaar maatschappelijk systeem, met duurzame kwaliteiten waar iedereen gezamenlijk baat bij kan hebben. Als die componenten worden meegenomen, doen wij graag weer mee.”

Wanneer DAM de opdracht krijgt voor de komende jaren, kan het de investeringen doen in nieuwe voertuigen die vorig jaar zijn uitgesteld door het uitblijven van de meerjarige opdracht.

“DAM heeft alle moeite gedaan om mensen te laten reïntegreren”, zegt een Schiedamse die enkele chauffeurs enige tijd begeleid heeft. “Als je het aan de deelnemers vraagt, zullen zij ook bevestigen dat het traject hen veel heeft opgeleverd. De chauffeurs zijn erg gegroeid, met name in eigenwaarde en zelfvertrouwen. Ze zien weer perspectief. Ze voelen zich onderdeel van een zinvol bedrijf. Zich gezien en gehoord voelen draagt sterk bij aan hun mensbeeld!”

DAM heeft geleerd dat dit essentiële elementen zijn die mensen nodig hebben om weer in hun kracht te komen, de regie over hun eigen leven weer op te kunnen pakken en kans te maken op duurzame uitstroom. Hier maakt DAM echt het verschil. Onder duurzame uitstroom verstaat DAM dat mensen langdurig uitstromen in hun droombaan of onderweg zijn naar hun droombaan. en niet voor drie of zes maanden ergens ‘gestald’ worden om vervolgens terug in de uitkering te komen.

Er is echter ook een groep van 50-plussers voor wie de arbeidsmarkt weinig of geen mogelijkheden biedt, zegt Hans de Hoog, mede-directeur van DAM-Nederland. Hij noemt als bronnen het programma Radar van de Avro-Tros en Nu.nl. Het gaat om een groep die al langer uit het arbeidsproces is. Voor die mensen zouden mogelijk andere perspectieven geboden kunnen worden, want reïntegratie en uitstroom naar betaald werk is niet altijd een reële verwachting, zegt Hans de Hoog.

“Het doel is altijd uitstroom naar betaald werk en voor deze doelgroep met een grotere afstand hebben we mooie resultaten geboekt, alleen is dat resultaat altijd minder dan voor groepen met minder afstand tot de arbeidsmarkt”, zegt hij. Enkele chauffeurs, van wie Stroomopwaarts het traject heeft beëindigd, geven aan dat zij graag als vrijwilliger betrokken willen blijven bij het project omdat ze ervaren dat ze waardevol zijn en liever bezig zijn dan thuis zitten. Stroomopwaarts heeft hier deze week toestemming voor gegeven, wel onder de voorwaarde dat als Stroomopwaarts een sollicitatiegesprek regelt, dat voorgaat.

Desiree Curfs geeft aan dat Stroomopwaarts eigenlijk geen speler is in het vervoersvraagstuk. “We zijn begin 2015 onderdeel van het project Argos Mobiel geworden, omdat het interessant kon zijn voor de reïntegratie van mensen in de bijstand. Inwoners met een bijstandsuitkering kunnen leren wat het betekent om mensen te vervoeren en via DAM, de vervoersorganisatie, zouden ze aan een betaalde baan worden geholpen”, zegt ze. “Dat idee was natuurlijk aantrekkelijk. Echter, in de praktijk bleek dat uitstroom naar betaald werk niet werd gerealiseerd. We hebben het traject toch enkele jaren voortgezet op verzoek van de gemeenten, om te zorgen dat dit vervoer niet direct kwam stil te liggen.”

“Ik zie ook dat het vervoeren van onze vaak oudere inwoners een mooi leerwerktraject is. Maar onze opdracht is helder: wij moeten onze klanten die afhankelijk zijn van een uitkering zo snel mogelijk naar betaald werk begeleiden. Wij mogen niet oneindig lang mensen laten werken met behoud van uitkering. Meer dan zes maanden chauffeur zijn, past niet in de wetgeving. Dat is namelijk verdringing van regulier werk. Dat is tevens concurrentievervalsend voor andere vervoersaanbieders zoals taxibedrijven.”

Bovendien vindt ze dat iemand die aantoonbaar kan werken – 'en dat heeft iemand na zes maanden echt wel aangetoond' – recht heeft op een echt salaris in plaats van een uitkering.

Desiree Curfs ziet hier de reden dat de vervoersorganisatie, in dit geval DAM, zich niet afhankelijk kan laten zijn van klanten die een leerwerktraject volgen, maar dat DAM ook andere oplossingen moet zoeken, 'zodat ze of mensen een salaris kunnen betalen of chauffeurs aantrekken via het vrijwilligerssteunpunt'. Er zijn in Nederland wel voorbeelden van seniorenvervoer waar gepensioneerden optreden als chauffeur.

Stroomopwaarts wil zeker in gesprek blijven met de partners van Argos Mobiel. “Sterker nog, we meenden dat we nog in gesprek waren, maar vernamen via de media dat DAM zich genoodzaakt voelde te stoppen.”

Zij memoreert dat Vlaardingen nadrukkelijk een innovatiesubsidie verstrekte om een impuls aan aanvullend vervoer mogelijk te maken, maar niet als structurele bijdrage. “Dat kon bijvoorbeeld door samenwerking aan te gaan met andere zorginstellingen. Tevens lag er de suggestie om andere vervoersdiensten aan te bieden op dalmomenten en sponsors te zoeken voor de autootjes waardoor deze onderhouden konden worden. Deze opdracht lag bij de initiatiefnemers.”

Ze benadrukt: “We staan als Stroomopwaarts altijd positief tegenover initiatieven die de kansen van inwoners die betaald werk zoeken, vergroten. Argos Zorggroep heeft net als andere zorginstellingen inmiddels een groot tekort aan personeel, dus daar zullen we zeker samen kansen moeten verzilveren. Daar zullen we alle mogelijkheden samen voor in kaart brengen. Ik heb alle vertrouwen dat we daar voor alle betrokkenen goede oplossingen kunnen creëren.”