Het is helemaal goed met Feyenoord

COLUMN - Ik moet de beelden nog zien, maar begreep net dat Feyenoord vanmiddag verloor. 

Even was ik net zo pissig als altijd als Feyenoord verliest. Toen moest ik lachend bekennen dat we nu voor Ajax moeten duimen, dat vandaag PSV dan maar wat punten moet afsnoepen.

Daarna kwam er een raar soort rust over me. Het gaat de laatste tijd zo goed met Feyenoord dat het gal dat nogal eens op komt borrelen als mijn cluppie weer eens onverdiend tegen een zeperd opliep, verteerd schijnt te zijn. Bij voetbal hoort winnen en verliezen. Balen van een nederlaag tegen Twente, nadat op donderdagochtend een soort gelukzaligheid me overviel, toen indaalde wat Feyenoord had gepresteerd: met gemak een stel uitgenaste Italiaanse voetballers aan de kant spelen. Zo’n team waarbij je tachtig minuten het beste van het spel kunt hebben, om dan pal voor tijd uit een counter op verlies te worden getrakteerd. 

Zo is het de laatste tijd steeds. Langzaamaan groeit, eigenlijk sinds Arne Slot het team naar overwinningen coacht, het vertrouwen. Niet meer met een schorre strot of knikkende knieën moeten blijven vrezen dat een voorsprong alsnog verloren gaat. Dat er een domme rode kaart wordt gepakt, een penalty wordt weggegeven, er een eigen doelpunt valt. Of dat een topper wordt weggekocht, er ruzie uitbreekt, de supporters het vergallen. Dat was altijd het Feyenoord-gevoel: ‘het zal wel niet lukken’. 

Daarvoor in de plaats nu een brede glimlach: het komt goed. Ook al Feyenoord vandaag van Twente verliest. Zat het tegen? Waren ze overmoedig? We gaan het nog zien. Soms kan je gewoon verliezen. En zelfs als Ajax het aflegt tegen PSV heb ik het vertrouwen: het komt gewoon helemaal goed met Feyenoord. Het is het al.