Een gedenkteken

COLUMN - Een dag of zes terug bracht Schiedam24 het trieste bericht dat tot dan toe vijf stadgenoten aan Corona bezweken waren. De laatste dagen wordt steeds duidelijker dat het virus meer slachtoffers maakt dan als zodanig worden geregistreerd. De huisartsen zijn daarom met een eigen telling begonnen op grond van gegevens uit hun praktijken en hun eigen diagnoses. Ze kunnen nu ook zonder test vaak goed inschatten waar de schoen bij hun patiënten wringt. Daardoor zal ook het cijfer voor Schiedam stijgen. En het zou wel een bijzondere zegening zijn als vanaf nu alle Coronapatiënten genezen van hun ziekbed – op de IC van het Vlietland of elders – opstaan.

Aan het eind van het jaar zullen wij pas in staat zijn de droevige rekening op te maken. Dan pas zal duidelijk worden hoeveel onheil er in alle opzichten over onze stad gekomen is.

Het zal genoeg zijn om te blijven herdenken. Het Stedelijk Museum heeft de Schiedamse kunstenaars gevraagd troostkunst te maken. Troost hebben we nodig, allereerst vanwege de persoonlijke verliezen die er nu in de stad geleden worden. Maar net zo goed om wat er verder kapot gaat: bedrijven die met jaren harde arbeid en inventiviteit waren opgebouwd, dromen die in rook opgaan, loopbanen die ineens worden afgebroken, gefnuikte ambities. We worden allemaal op enigerlei wijze pijnlijk gekortwiekt.

Daarom moet Schiedam op een centrale plaats een gedenkteken oprichten. Niet nu al, maar als de ziekte is weggeëbd of overwonnen. Het is nog niet de tijd om iemand de opdracht te gunnen zo’n monument te ontwerpen. En ook niet om te bepalen welke vorm het moet hebben, een echt standbeeld, een steen of een reliëf.

Maar het principebesluit moet dezer dagen genomen worden. Dit grijpt zo in, dit wordt de centrale, maatgevende gebeurtenis in het leven van tienduizenden Schiedammers. Daar hoort de gemeente zich nu al rekenschap van te geven.