'We vergeten in 2025 Liduina toch zeker niet?'

SCHIEDAM - Roger Pluijm is een man met een warm hart voor vele zaken, en onze stadsheilige Liduina is er daar een van. Met de viering van 750 jaar stadsrechten voor Schiedam op komst, vergeten we de patrones van mensen die ziek zijn en lijden toch niet, zo vraagt hij zich nu al af.

Kijk, zoals het ooit was, met een Schiedams Liduina Comité waarvan de bestuurders tot de notabelen van de stad werden gerekend, en die duizenden mensen mochten ontvangen bij evenementen en vieringen, ja, zo is het niet meer, en zal vast ook niet meer komen. Maar er moeten toch mensen zijn die Liduina in acht houden, en zo af toe wijzen op haar belang voor de stad. Die rol was de afgelopen jaren mede aan de rector van de Liduina Basiliek, Henri Egging. Maar hij heeft met ingang van dit jaar een nieuwe betrekking aanvaard op Voorne Putten en de andere Zuid-Hollandse eilanden. Zijn opvolger moet nog in zo’n rol groeien.

Nou, dan werpt Roger Pluijm zich op, iemand moet het toch voor Liduina opnemen?!

Dus roept hij de Schiedammers op ook bij het feest volgend jaar stil te staan bij Liduina. Of Lidwina, of Liedewyde. Zij was en is de enige Noord-Nederlandse vrouwelijke heilige in de rooms-katholiek kerk en een van de bekendste heiligen van Nederland. Haar relikwieën verblijven in de Liduina Basiliek in Schiedam. Over de hele wereld zijn scholen, verpleeghuizen en instituten vernoemd naar dat meisje dat leefde tussen 1380 en 1433 en het grootste deel van die tijd op een ziekbed lag.

Ze viel namelijk, als tiener, op het ijs. Een reden waarom ze ook de patroon (is beschermheilige) van de schaatsers is. Ze brak een rib, een breuk die nooit helemaal goed genas, waarna het van kwaad tot erger ging. Ze bleef in bed en groeide al liggend uit tot een opmerkelijke Schiedamse, die mensen aan haar bed, thuis aan de Lange Achterweg ontving en bekend werd om de wonderen die om haar heen gebeurden. Mensen kwamen van heinde en verre naar haar toe, zo rond 1420 was haar faam zelfs de landsgrenzen over gegaan. Na haar overlijden bleven mensen naar Schiedam komen, als pelgrims. Het is een belangrijke reden waarom Schiedam uitgroeide tot de stad die het nu is.  

Tussen 1434 en 1436 werd een kapel over het graf van Liduina gebouwd. Op de plaats van haar woon- en sterfhuis werd een gasthuis opgericht. De kamer waarin haar ziekbed had gestaan werd als kapel ingericht. In 1461 werd deze kapel omgevormd tot een clarissenklooster, Leliëndaal geheten; na de reformatie werd dit gebouw bestemd tot weeshuis. 

En zo weet Pluijm nog heel veel te vertellen over de stadsheilige. Hij zou het graag doen, de komende tijd en in het volgende feestjaar. Hij hoopt dat hij niet de enige is.

Zie ook dit artikel en dit artikel en dit artikel, nou ja, er is nog veel meer te lezen over Liduina op deze site. Tik de zoekterm 'stadsheilige' maar eens in, in het zoekvenster linksboven. Oh ja, dit stuk is ook de moeite waard.