Echte traditie nu ook in Schiedam; de paasmandjes gezegend

SCHIEDAM - In de Liduinabasiliek aan het Stadserf werden vanmiddag tientallen, misschien wel honderd paasmandjes gezegend. 

Diaken Steef Lokken besprenkelde de mandjes die door de mensen in de kerk mee waren gebracht met gezegend water, ten teken dat ze door God beschermd worden. De mandjes bevatten etenswaren en werden na de zegening mee naar huis genomen. De inhoud wordt morgen tijdens het paasontbijt of de -lunch opgegeten. Maar het zegenen van de mandjes staat ook voor het vragen om goed, voorspoedig jaar, zonder tekorten.

Het waren vooral Poolse inwoners van Schiedam en omliggende gemeenten die de mandjes voor een zegening naar de kerk hadden gebracht. Ook elders in Midden-Europa bestaat de gewoonte van de mandjes die op paaszaterdag worden klaargemaakt en gezegend. Zo bracht ook Iveta Hirs haar mandje naar de kerk. De Rotterdamse is geboren in Slowakije.

“We eten het lekkers morgen op. De dingen in het mandje staan symbool voor bepaalde dingen.” Zo hoort in een goed paasmandje - liefst van riet, maar Hirs had haar spullen gepakt in een grote brooddoos - brood te zitten, dat ook in de christelijke kerken een grote rol speelt. Verder kan er zout of iets van zout in zitten, dat staat voor geestelijke kracht. Uiteraard ook eieren, het symbool van Pasen en het leven dat doorgaat. 

Mierikswortel zie je ook vaak in een paasmandje, vertelt een andere deelneemster. “Die smaakt pittig en slaat op de passie van Jezus.” Verder zit er suiker - soms in de vorm van een lammetje - boter en kaas in een mandje. En er kan worst, of cake in, en vast nog meer wat lekker is bij het paasontbijt. Fruit en andere vruchten bijvoorbeeld.

In de basiliek werden voor de elfde keer de mandjes gezegend. De kerk begon hiermee toen ze er veel vragen over kreeg van Poolse bezoekers die zich vooral na 2006 in Nederland vestigden. Gerarda van Mourik stond aan de wieg van het initiatief. “Aanleiding om hiermee te beginnen was een groepje Poolse moeders, die mee waren gekomen met het Palmpaasstokken maken. Zij vertelden over hun traditie, we hebben het voorgesteld en de pastor wilde de zegening wel doen. We zijn begonnen met zo'n veertig deelnemers, in de zijbeuk van de kerk. Ieder jaar werden het er meer en nu barst de kerk uit zijn voegen.”