De intocht van de sint

COLUMN - Pim Schenkelaars, de spil achter de intocht van Sint Nicolaas, piekert zich suf. Hij heeft immers van Corona een heel onaangename surprise gekregen: grote oplopen zijn in principe een gevaar voor de volksgezondheid en met het organiseren van evenementen waarbij dit juist de bedoeling is, verdient hij zijn boterham. Maak dat allemaal maar eens Coronaproof.

Wie Schenkelaars kent, weet dat hij niet voor een gat te vangen is. Hij zal zeker met iets voor de dag komen dat sint en piet in het komend seizoen zichtbaar maakt, ondanks alle beperkingen.

Eerst dacht ik: “Fluitje van een cent. Je houdt geen intocht maar tussen 15 november en 5 december verschijnt overal in de stad een pop-up sint. Op die manier krijgen heel veel kinderen de goedheiligman toch in het echt te zien maar niet allemaal tegelijk, zoals zou gebeuren als hij weer gewoon met een boot de Lange Haven af zou stomen. Probleem opgelost? Nee, want zo’n sint die met lekkers opduikt, werkt als een magneet. Kinderen willen daar tegelijk met hun ouders naar toe hollen. Het valt niet mee om dan de anderhalve meter te handhaven tussen de volwassenen en de adolescenten. Ouders verliezen nu eenmaal niet graag hun kleuters uit het oog. Elke keer dat de sint omstuwd wordt, is een potentiële haard van besmetting geschapen.

Je kunt hem natuurlijk wel audiëntie laten houden in het sinterklaaspaleis, want dan zijn de verplichte afstanden gemakkelijk te handhaven. Vooral als het met afspraken gepaard gaat.

En dan zijn er natuurlijk de schoolbezoeken. Als een traditionele intocht onmogelijk is, dan zou er misschien (nog) meer werk gemaakt kunnen worden van deze mogelijkheid voor de sint om met zijn fans in contact te treden. De anderhalve meter is in de klas gemakkelijker te handhaven ook al omdat we niet te maken hebben met hinderlijk aanwezige ouders.

Tenslotte zijn veel kinderen net als ik destijds huiverig voor deze indrukwekkend uitgedoste figuren. Ik was heel diep onder de indruk van sinterklaas en pieterbaas. Ik liep liever met een boogje om ze heen. Ik vond het toch een beetje een angstige affaire als ze bij ons in de klas hun opwachting maakten en de anders zo strenge broeder ineens van grote onderdanigheid en angst blijk gaf. Ook al was hij met zijn habijt een halve heilige. De hemel zij dank kwam het tweetal nooit bij ons thuis langs. Piet beperkte zich er toe hard op de deur te bonken en ‘boe’ te roepen. Als het geluid dan was weggestorven, sloop ik de trap af. Beneden aan stond een zak cadeautjes. Sinterklaas en Zwarte Piet opereren voor het belangrijkste gedeelte in het verborgene. Daarom laat die knecht zich ook niet door overheidsmaatregelen wegsaneren. Maar dat is een ander onderwerp.