'In de hemel kom ik een vissie kopen'

SCHIEDAM – De laatste visjes, rolmopsen en lekkerbekkies zijn vanmiddag bij Tuyp’s vishandel op het Rubensplein over de toonbank gegaan. De viskraam sluit – als er geen wondertje gebeurt.

Eigenaar Gerard Tuyp (57) was vandaag niet op de kraam; hij is ziek, doodziek, zoals hij zelf onlangs bekendmaakte. Maar in de beleving van veel mensen die vandaag voor het laatst even langs de kraam kwamen voor ‘een vissie’ is hij er wel. “Zeg maar dat die donkere man er was, en dat we elkaar gaan zien. In de hemel kom ik vis bij hem kopen”, zegt een man, slordig geparkeerd, spleetje tussen zijn tanden, waarschijnlijk met zijn roots op de Antillien.

Hij zegt het tegen Renée Statz, dochter van Gerard, die de afgelopen weken de honneurs waarnam voor haar vader. Vroeger stond ze vaker achter de kraam, als kind uit een visboerengeslacht. Opa Tuyp kwam 55 jaar geleden naar Schiedam, met de kleine peuter Gerard op arm zowat. Lang hadden ze een zaak op het Rubensplein – en trouwens ook in Schiedam-Noord, maar daar was het wat moeilijker aarden –, en de laatste vijftien jaar of zo de kraam. Die al verschillende keren te kampen had met vandalisme en brand.

Nu gaat de kraam terug naar Ede, naar de verhuurder. Renée werkt in de kinderopvang, zou er wel voor voelen om de zaak voort te zetten, met hulp van medewerkers, al was het maar in het haringseizoen. Maar de gemeente ligt dwars. Die wil, aldus Statz, af van de ambulante kramen in de stad. De keus is of naar een vaste zaak, of een vergunning voor een kraam die dagelijks van zijn standplaats verdwijnt, zoals op de markt. Maar dat is voor de Tuypen geen optie; het werk iedere dag, en waar laat je die kraam dan?

Zo is er sprake van een impasse, vertelt Renée Statz. Een oplossing lijkt er niet. Het maakt de laatste dag er een met nog wat extra dubbele gevoelens. De soms wat emotionele klanten, die met bloemetjes en dank-je-wels komen, dankbaar voor zo veel jaren. Voor Renée is het vergelijkbaar, ook zij weet dat het contact met de klanten het allerleukst aan het werk is, zeker in een wijk als west, waar de mensen niet verlegen zitten om een praatje. Maar nog belangrijker is het thuis, met Gerard, die denkelijk nog maar kort te leven heeft. Tenzij er een wonder gebeurt...