Niks te klagen

COLUMN - Op de televisie gaat het over geruchten, geruchten van oorlog om het op zijn bijbels te zeggen, maar op straat heerst de lente. Zaterdag zaten om half elf nog mensen op de terrassen. Ik was aan de wandel met mijn prijs: een kop en schotel met daarop een oude kaart van Schiedam.

Die avond waren namelijk alle mensen die ooit deel hadden genomen aan de cursus 'Ken uw stad' bijeengekomen in de Sint Jorisdoele voor een gezellige avond. Omdat zij wel hun stad kenden, maar vaak niet elkaar, had Caroline Nieuwenhuis van het gemeentearchief een groot kwartetspel over Schiedamse plekken ontworpen, dat wij met zijn allen konden spelen door kaartjes te ruilen. Zo kwamen de deelnemers met elkaar in gesprek. En ik won met een stratencombinatie de kop en schotel.

Toch was het niet deze aanwinst voor mijn keukenkast dat voor de goede stemming zorgde. Dat was vooral het weer.

De vlier in de tuin is ook al begonnen met het begin van wat een uitbundige bladertooi zal worden. Er staan madeliefjes in het gras en ik heb zelfs de eerste goudgele paardenbloem gezien. Dat vereist snelle actie, anders wordt mijn tuin een paardenbloemenparadijs en ik zelf onder de buren de bonte hond.

Over een dikke maand word ik 69, dacht ik. 69 En ik heb niets te wensen. Ja toch: ik wou dat dat parkje aan de noordkant van de Hoekse Lijn weer eens open ging. Eens kijken wat ze daarvan gemaakt hebben. Maar er staan nog van die grote Heras-hekken in de weg.