Onversneden leuk

COLUMN - Zaterdagnacht rond enen bedacht ik mij, hoe onversneden leuk die brandersfeesten zijn. Ik kwam net uit De Grauwe Hengst en liep over de Lange Haven naar de Grote Markt, met de sound van Mama Franko nog in mijn gehoorgang. Tot dan toe nooit van gehoord, die band, maar ze hadden een gig in De Grauwe Hengst. Ik had net ademloos naar die zeven muziekbeesten geluisterd, die uit de hele wereld hun inspiratie haalden, met als rode lijn iets wat je nog het duidelijkst kon omschrijven als Balkanachtig: zuigende ritmes, een behoorlijke blazerssectie, karaktervolle vocalisten.

Zij troffen de kern van wat de Brandersfeesten altijd geweest zijn, wat zij vooral moeten blijven: een gelegenheid waar daverende muziek je de adem beneemt. De rest is franje. Je hebt bands nodig die in hun nummers wonen. Wij Schiedammers gaan er dan in op.

Er wordt wel eens schamper gedaan over de Brandersfeesten. Het zou een commercieel zuipfestijn zijn, dat alleen maar bezoekers trekt uit de heffe des volks. Het levert de stad niets anders op dan overlast en herrie. Wie de feestelijkheden zélf bezoekt, merkt dat het anders ligt.
De Brandersfeesten zijn een volksfestijn waar de inhoud en de beleving moeten wijken voor ongecompliceerd plezier. Het is een feest zonder reden of pretentie en dat zijn de leukste.

Daarom moet Schiedam zijn Brandersfeesten koesteren. Het zou een buitengewoon slecht idee zijn om eraan te gaan morrelen. Er liepen duizenden mensen door de stad die je anders weinig ziet. Overdag waren dat vooral ouderen die wilden rondslenteren langs de koopjesmarkt met nu en dan een pauze bij zo'n shantykoor. 's Avonds namen de jongeren het over, waarbij het mij als oude bok opviel hoe krachtig en ongecompliceerd de meisjes tegenwoordig het heft in handen houden. Steeds bleef de sfeer prettig. Men gaf elkaar de ruimte om uit zijn dak te gaan. Ik genoot van de menigte en hoe de bands die in hun greep kregen, maar ook van kleine ontmoetingen en bijzondere uitspraken, want zo'n avond was het ook. Toch is de kracht van het feest niet het onverwachte maar juist het voorspelbare. Mama Franko liet het zijn uitzinnige publiek in De Grauwe Hengst meezingen: what you see is what you get, what you get, is what you see.

Zo moet het blijven.