Corrie van Eijk zorgde voor haar zus en voor alle psychiatrische patiënten

SCHIEDAM - Corrie van Eijk zette zich in voor een menswaardige behandeling van psychiatrische patiënten. Die lange strijd kwam voort uit het lot van haar tweelingzus Mies. Corrie schreeft een boek over de behandeling van haar zus en dat sloeg in als een bom.

Corrie van Eijk, geboren in Schiedam op 29 april 1923, overleed vorige maand. Dagblad Trouw brengt een mooi in memoriam over haar.

Wie in de put zat, kon rekenen op Corrie, zo begint het artikel. Een handgeschreven brief of een onvoorwaardelijk luisterend oor beurde menig familielid of vriend op. Corrie gaf grif en met vrolijkheid, terwijl ze zelf geen makkelijk leven had. Samen met haar tweelingzus Mies is ze de jongste van vijf in Schiedams gezin. Vader Van Eijk heeft een machinefabriek met een kleine werf waar boten worden onderhouden. Eerder heeft het echtpaar twee jonge kinderen verloren aan de Spaanse griep, een diep verdriet dat als zwaarte in het gezin voelbaar is.

De eeneiige tweelingzusjes zijn uiterlijk niet van elkaar te onderscheiden. Beiden hebben daarnaast een zorgzame en lieve aard, maar innerlijk zijn ze tegenpolen. Waar Mies snel bang is, is Corrie onvervaard. En terwijl Mies de neiging heeft tot melancholie en zwaarmoedigheid, is Corrie juist opgeruimd en vrolijk. Mies is de afwachtende en Corrie neemt het initiatief.

Na de oorlog komt Mies terecht in de instelling Sancta Maria in Noordwijkerhout; Corrie begint haar eigen ontwikkeling die stil heeft gelegen door de oorlog en de zorg voor het gezin. Ze doet de opleiding tolk-vertaalster Engels en krijgt een baan op het ministerie van landbouw.

In haar vrije uren bezoekt ze haar tweelingzus in de instelling. Ze ziet al snel dat de leefomstandigheden van haar zus erbarmelijk zijn. Corrie’s frustratie loopt zo op dat ze besluit om haar ervaringen op schrift te zetten. In 1972 wordt haar boek uitgegeven onder de titel ‘Laten ze het maar voelen...’. Het slaat in als een bom, zeker als ook het televisieprogramma ‘Een groot uur U’ van Koos Postema er aandacht aan besteedt.

Nu zorgt Corrie niet alleen voor haar zus, maar is ze beschermer geworden van alle psychiatrische patiënten die leven onder slechte omstandigheden. Ze wordt uitgenodigd haar verhaal te vertellen in de Tweede Kamer en neemt plaats in verschillende organisaties en commissies ter verbetering van het lot van psychiatrische patiënten. Corrie blijft zorgen voor haar zus, tot die op haar vijfenzeventigste overlijdt.

Corrie wordt veel ouder, 96. Ze overlijdt in Laren op 19 februari 2020.

Zie hier voor het hele artikel van Trouw.

Voor extra informatie, zie ook deze website.